ఆ. తలఁచె నిట్లు నరుడు; తలఁచొ నంతనె వచ్చెఁ
దాటి సిడపు జోదు; తప్పుటడుగు
మేని చందనంబు మైకంపుఁ గనుచూపు
పండుగాడి నట్టి నిండు దెలుప.
క. ఎఱగిరి భద్రయుఁ గృష్ణుడు
నరుఁడ వనత వదనుఁడయ్యె; నగి బలరాముం
“డరసితి” ననె “మిము గానక
దొరకితి రిపు డిచటఁదోడిదొంగ లిరువురున్.”
క. “సరి, సరి, మునియొకఁ డమరెనొ?
మఱి కృష్ణుఁడు మఱచు జగము; మన భద్రన్నన్
వరుఁగోరి తపముఁ జేసెడి;
గురు జనములఁ గన్న సేవ గురుకొని చేయున్.”
క. కూర్చుండుఁడయ్య మీరలు
కూర్చుందము మనము; వింటె కురు వీరులలో
నేర్చు మగఁడతఁ డితండని.
యేర్చుచు వాదిడిరి బాలు రెఱుఁగుదు చెపుమా!
క. “నరుని యెడఁ బక్షపాతము
పఱుపక యున్నట్టి మాట పల్కుము; “పల్కెన్
హరి యెటు పలుకం జెల్లును
బరులకు? ఈ మేటి తపసి ప్రక్కనె యుండన్”.
క. “ఇల యెల్లం గాలించుచు
మలసి మలసి, పురుషవరుల మహిమాన్వితులం
గలసి భవ మీఁదు తెఱవులు
తెలియుఁ దగులు మనములోనఁ దివిరి కొనంగన్.”
గురజాడలు
96
కవితలు
