ఆ. “కించయేల నాకుగృష్ణుఁడు నాయెడ
నున్న వాఁడు లోక మెన్ను వాఁడు
వాని పనుపు సేయ వమ్ముగా దేనాడు
యతిని గొలిచి విజయు నధిగమింతు.”
ఆ. "అర్జునుండు దలఁచె ‘నమృతంబుఁ గొనునాడు
వెన్నుఁడెత్తి నట్టి వేస మిదియె
విప్పు కన్నులందు వెలయు ప్రసాదంబు
నిప్పు గప్పినట్టి నివుఱు గాదె?”
క. పసితనపు టాటపాటల
విసువని విలువిద్య దొడ్డ వేడ్కె చెలంగన్
గుసుమాస్త్రుఁ డెన్నఁడెఱుఁగని.
యసమాయుధ కౌశలంబు లబ్బె గరితకున్.
క. “లఘ నమనోన్న మనంబును
లఘు రయమును నంగముల విలసితము లగుటన్
సుఘటిత లావణ్యం బీ
జఘన ఘనకుఁ దెచ్చికొనని సౌరులమర్చెన్.”
ఆ. “వీరుఁడన్నవాడు బీరంబుగల యిట్టి
భామ నేలు భాగ్య మొదవెనేని
గాల ముండు దనుకఁ గతలందు నుతికెక్కు
కడిమి మీఱు సుతునిఁ బడయకున్నె.”
ఆ. 'వాసు దేవుఁడపుడే వాగ్దాన మొనరించెఁ
గొందు దీని నడ్డ మెందఱైన
రాముఁడొకడు దక్క రౌహిణేయునీఁ బోర
గడఁగరాదు గనులు గప్పవలయు.'
గురజాడలు
95
కవితలు
