క. అడుగడుగున నూపురముల
చడి, వీణియ మీటు మాడ్కి సలుప, నరునకున్
గడు హృదయాహ్లాదము, నొక
పడఁతుక యేతెంచి నిలిచెఁ బజ్జను హరికిన్.
క. ఈ రెండ దాఁకి చదరఁగ
నీరజముఖి తళుకు మేన, నెలఁతుక మించెన్
వారిజ కింజల్క శ్రీ
వారంబున వెలసి మెలయు వరలక్ష్మి క్రియన్.
క. హరి కెఱఁగి చెలియ నరుఁగని
మరుఁ గనిన తెఱంగు దోప మదిఁ గొండొక త
త్తరము వొడను నొయ్యారము
మెరయ నొఱగెఁ దపసి కలిమి మిన్నులు ముట్టన్.
చ. గరిత హొరంగు గొల్పె నరు
కన్నులకున్ మిఱుమిట్లు; చూడ్కుల
మ్మరుని కటారులై పొడువ
మర్మము, దిగ్భ్రమ మావహిల్లె సుం
దరి ధనువూను సోయగము
ధైర్యము ద్రిప్పె; నినుండు దోచె మో
మరయ; నెఱుంగ డిట్టి యస
మాద్భుత విక్రమ మెట్టి పోరులన్.
క. “అమ్మా!” యని చెలి శిరమున
నెమ్మి గరంబుంచి పలికె నీరజనేత్రుం
“డిమ్మౌని కరుణ సౌభా
గ్యమ్ముల నవ్వారిగాఁగఁ గాంచెద” వంచున్.
గురజాడలు
92
కవితలు
