పుట:Gurujadalu.pdf/103

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

“మాల యనువారున్న, వారల
మందబుద్దికి వగవవలె; తన
యందు లేని కొరంత కలదని
          వగవగానేలా?”

“నమ్ము నేనను మాట తెరవ! భ
యమ్ము వాయుము; కూటినిడి చే
కొమ్ము నా హృదయంపు రాజ్యము
          నిస్సపత్నముగాన్.”

వినియె వ్రీడా విస్మయంబులు
ఆననంబున పొడమి పోరగ
కనుల నెత్తుచు, డించుచును నను
           కాంత యిటు బలికెన్.

“తండ్రి కోసము తెచ్చు కూటిని
తిండికై యొరు కెట్టు లిత్తును?
పెండ్లియాడిన- పెనిమిటొకనికి
           పెట్ట ధర్మంబౌ!

తడవు ఆయెను; తల్లడిల్లుచు
తండ్రి నాకై యెదురు చూసును
అనుచు నన్ను తొలంగు భావము
            అతివ అగుపరచన్.

కరము బట్టి యురంబు యురమున
జేర్చి, ముద్దిడి కురులు దువ్వితి;
తాళవనమును వెడలి చంద్రుడు
            పక్కునను నవ్వెన్!

గురుజాడలు

58

కవితలు