కృష్ణవేణి
221
కామే: మీరు బందీగా వెడితే ఇంక నాకు రాణివాసం ఎట్లా?
అక్కి: రాజ్యంవదలి రాజు పోతే రాజ్యం పాలించేది ఆయన తరపున రాణియేకదా!
కామే: మీరు పాలించేరాజ్యం?
అక్కి: మన్మథ సామ్రాజ్యం!
కామే: (ఒళ్ళు ఝల్లుమనగా) వేళాకోళం కాదండీ! మీరు బందీగా ఏకారాగారంలోనో పడితే, ఆ వెంటనే...
అక్కి : ఆగు! చటుక్కున మాటలనకు, హృదయేశ్వరీ! పండితురాలవు. మాటలకున్న విలువ, శక్తీ చేతలకు లేదు దేవీ! నన్ను ఎవ్వరూ కారాగారంలో పెట్టలేరు. పెట్టదలచుకొన్నది తాతయ్యగారు. ఓరుగల్లు వెళ్ళగానే నన్ను చెఱసాలలో పెట్టాలని ఆయన ప్రయత్నం చేయవచ్చు. ఆ వెంటనే నేను మాయ మౌతాను. నీకు వార్త పంపుతాను. నువ్వు వెంటనే నేను ఉపదేశించిన విధాన వచ్చి నన్ను కలుసుకో.
కామేశ్వరి ఇటుజూచి, అటుజూచి, భర్తమెడ కౌగిలించుకొని, నవ్వుతూ కన్నులనీరు తిరుగగా ‘నా ఆత్మేశ్వరులైన మీతో ఒక్క మనవి. మిమ్మువిడిచి బ్రతుకలేను. మీ కోసం నా తపస్సు, తెలుసునా!’ అన్నది. అక్కిన భార్యను బిగియార కౌగిలించి గాఢచుంబనము వరముపొందినాడు.
ఇంతలో సీత పరుగు పరుగున అక్కడకువచ్చి ‘అక్కా! దొంగభావను ఒక్క నిమేషమూ వదలదలచుకొనలేదుటే! నేను బావను ఏడిపిస్తానని భయమా?’ అన్నది. ‘నువ్వు వెళ్ళు, నీకు కొత్తచీరలు ఇస్తారట. బావను నేను కనిపెట్టి ఉంటాను. నన్ను చేసుకుంటేనా, బావను మూడుచెరువుల నీళ్ళు తాగిద్దును. నువ్వు వట్టి దద్దమ్మవు. నీ లోకువచూచి బావ కోడిపుంజులా కూస్తున్నాడు’ అంటూ విరగబడి నవ్వింది.
అక్కిన: అమ్మో! నిన్ను నేను పెళ్ళిచేసుకుంటేనా! నా తలంతా బొప్పెలుకట్టి ఉండును. నేను దినానికి వేయి చీపురుకట్టలు, పదివేలు బిందెలు, అయిదువేల కుంచాలు కొనవలసి ఉండును. భోజనం అతిరుచిగా నువ్వు వండడం వల్ల పూర్తిగా మానివేసి ఉపవాసం చేయవలసి ఉండునును.
సీత: అదిగో మాఅక్క పారిపోతుంది! ఇకరా! నీపై కనుక్కుంటాను. ఇవాళ మళ్ళీ నీకు తలంటులే!
అక్కిన తన మరదలిని చేరదీసి ‘దొరికావా దొంగా! నీకుకావలసిన భర్త ఏ కుంభకర్ణుడో.’
సీత: లేకపోతే నీబోటి ఏ వృశ్చికరోముడో.
అక్కిన: హరహరా! ఆడపిల్లకు ఓడిపోయానురా దైవమా.
చిన్నమరద లంతటిలో ‘బావా బావా! పన్నీరూ, బావను పట్టుకు తన్నేరు’ అంటూ అచటికి వచ్చినది.
