ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
విరహిణి
దీప కళికలు విన్ననై తెల్లబారె
పాన్పుపై నిడ్డపూవులు వాడిపోయె
పిట్టలన్నియు తమ గూళ్ళ వీడి పరచు
స్వామి, నీ దాసికడ కింక వచ్చుటేమి?
కనులు మూతలుపడి నిద్ర గమ్ముచుండె
బడలికంజేసి అవశత నొడలు తూలు
పరవశగజూచి నాసిగ్గుతెరను జీల్చి
చోరువలె పట్టుపడకుండ పారిపోవు
నప్పుడైనను దయయుంచి యంతరంగ
మందు నా ప్రేమ మన్నించి, మరచిపోక
లేపి, నీ ముద్దు మోమును జూపి వేగ
నా మనోలోలతను బాపునాథ! దేవ!
