ప్ర క ర ణ ము 6
33
రూ- విన్నాను, 'రాజునకు మీయం దెక్కు డను గ్రహము గలదఁట కాదా ?
అభ-- అనుగ్రహమే కాదు, గౌరవమో !
రూ- అవును, అదియును గలదఁట. ఆ రాజు మిమ్ము మంత్రికంటెనుగూడ నధికముగా గౌరవించునఁట గాదా ?
అభ- అందసత్య మేమియును లేదు, ఇచ్ఛినీకుమారి యును, చళుక సింహుఁడును, నేనును గలసి చదువుకొన్నా మని కూడ నీవు వినియే యుందువు.
రూ- అవును, విన్నాను. అభ: సుందరీ ! చిన్నప్పటినుండియు సోమన స్సీచ్ఛినీ కుమారియందు నాఁటియున్నది.
రూ- అది యుక్త మే ! అట్టి సౌందర్యవతియం దెవ్వరి మనస్సు నాఁటుకొనదు ?
అభ-- కాని, యామెను బెండ్లాడుటయందు నాకందఱ కంటే నెక్కు డధికార మున్నది కాదా ?
రూ: నిశ్చయమే ! మేన టికము. ఇట్టి దాని నతిక్ర మించి పెఱవారికిఁ బిల్లనిచ్చినవా రెచ్చటనో కాని యుండరు,
అభ-- నాగుణములను, సత్ప్రవర్తనమును, వలనను ప్రజలవలనను నాకుఁగల్గుచుండిన గౌరవమును నీ వెఱుఁ గకపోవు. నే నా రాజపుత్రి నభిలషించుట న్యాయము కాదా! నీమనస్సున నున్న దున్నట్టు దెలుపుము.
రూ: రాజపుతా! నీమేనమామకూతును నీవభిలషించుట యెవ్వ రన్యాయ్య మనఁగలరు !