30
ఇచ్చనీకుమారి
ణములకును, మునీంద్రులకైన మోహము పుట్టింపఁజాలు దివ్య రూపమునకును, సామాన్య వీరులకు లభింపని యస్త్ర విద్యకును బట్టుపడి క్రమముగాఁ దన చిత్తము నా మెయందు లయింప జేసెను. యూనన సతియైన పిమ్మట నిచ్ఛినితో నతనికి సంబం ధము లేక పోవుటచే నామె గుణస్వభావము లెట్లుం డెనో యెఱుఁగకపోయెను. చిన్న తనమం దామె చూపుచున్న ప్రేమాతిశయమును దలంచుకొన్నపు డభయసింగునకుఁ దన కోర్కి ఫలించు నన్న దృఢవిశ్వాస మంకురింపక పోలేదు, తన మేనమామ చూపుచున్న గౌరవాదరములచే నతనియాశ మతింత వృద్ధి చెందెను. తా నుత్త మనంశజుఁ డగుట చేతను, రాజునకు మేనల్లుఁ డగుట చేతను నా రాజపుత్రి నభయసిం గవేక్షించుట యన్యాయము కాదు. ఇట్టి యసాధారణ కార ఇముల చే నిచ్ఛినీకుమారిని వరింపన లె నన్న తలం పతని కధిక మై యుండెను. కాని తా నావిషయమును దన మేనమామ కేజింగించుట యయుక్త ముకాదా ! చిన్న ప్పటినుండియుఁ దన గుణస్వభావము లెఱిఁగిన రాజునకుఁ దన్నుఁ దా నెింగింప వలసినయవసర మభయసింగునకు లేదు. కావున, నిచ్ఛిని యందుఁ గొండంతాస గలవాఁడై నను దానిని మనస్సులో నే యిఱికించుకొని పై సంబంధములను గుఱించి ప్రయత్నములను మాని వేసెను.
ప్రస్తుతమున నిచ్ఛినీరూపము తనకంటఁ బడక పోయి నను చిన్నప్పుడు తన హృదయమునఁ బదిలపఱుచుకొనియున్న
