ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
ప్రకర ణ ము :5
27
అమ: - దేవా ! ఈస్వల్ప కార్యమునకుఁ దమ రింత
విచారింప నేల ? ఆయునతికిఁ దమయందనురాగము
గల్గింపనొక తె నిదినఱకే ఫుచ్చియుంటిమిక దా ! ఆమె యాయిచ్ఛిని
మ్రోలఁ దమగుణములను వర్ణించి తదీయమానసమును మీ
యం దీపాటి కే లగ్నముగావించి యుండును. ఈయభిప్రాయ
మును బరమారునకుఁ దెలిసినచో నధికానందభరితుఁడై తమ
కిచ్చి పెండ్లి చేయును. పరమారునకుఁ దమవంటివాఁ డల్లుఁ
డగుట మహాభాగ్యము గదా !
భీమ: - నీ వన్న దానియందుఁ జాలనఱకు సత్య
మున్నది. కాని, యారాజు జై నమతమును ద్వేషించును .
జైనమతావలంబి నగునాకా కన్యక నతఁడు సంతోష పూర్వ
కముగా నెప్పటికి నీయఁడు.
అమ: - దేవా ! తమరి ట్లమాయికముగా మాటా
డెద రేల ! మీ పేరు విని గడగడలాడని రాజవీరుఁ . డీయుత్తర
హిందూస్థానమున నెవఁ డున్నాఁడు ? తమకోర్కి, నేరాజు
విఫలముగాఁ జేయఁజూలును ? ఒక వేళ నీపరమారుఁ డట్టి
సాహసమునకే పూనికొనినచో దండోపాయము చేత నే
కార్యము' సాధించుకొనవచ్చును.
భీమ. ముందుగా జై తపరమారుని యభిప్రాయ
మెఱిగి వచ్చుట మనకుఁ గర్త వ్యముకాదా ?
అమ: - అవును, దేవర సెలవిచ్చినది సత్యమే !
భీమ- అట్లయిన నీవె యాబూదుర్గమునకుఁ బోయి
రావలయును,
