26
ఇచ్చి నీ కు మారి
గొలుపుచుండెను. కాని, యతడట్టి యానంద మనుభవించు 'చున్నట్టు లేదు. కాంతిరహితమగు ముఖమును వామహస్త మునఁ జేర్చి యతఁడు దీర్ఘాలోచన పరుఁడై మాటిమాటికిని వేఁడిని ట్టూర్పులు పుచ్చుచుండెను. ఇది పరిశీలింప నతఁ డేదో భరింపరాని వేదనలకుఁ బాలయి యుండెనని తోపకపోదు. అతఁ డట్లే కొంచెము సేపు గూర్చుండి చటాలున లేచి ప్రక్క గదిలోనికిఁ బోయి యొక వస్తువును గొనివచ్చి దానినే సదా నిదానించి చూచు చుండెను. ఆసమయమున నతఁ డెఱుఁగ కుండఁగ నే యతనినో టనుండి 'ఆహా ! ఇచ్చినీ ! నీయాయుధ చాతుర్యము నెట్లు మఱతును ? నీగుణము లెంతని వర్ణిం తును ? విలువిద్యయందు రెండవ సత్యభామ వగు నీ వేవీరుని హృదయమును గలంపఁజాలవు?' అనుమాటలు వెడలివచ్చెను. అతఁ డాబాణమునే యెగాదిగ చూచుచు నానందించుచుం డెను. విరహులకుఁ దమ ప్రియు రాండ్ర వస్తువులు వినోదపాత్రము లగుట చే నతని కాబాణమే దుస్సహమగు కాలమును బుచ్చుట కొక సాధన మయ్యెను. అతఁడట్లు వినోదించుచుండఁగా సమరసింహుం డచటం ప్రత్యక్ష మయ్యెను. భీమదేవు డతనిఁ జూచి యుచి తాసనమునఁ గూర్చుండ నియమించి యిట్లు సంభాషించెను. భీమ:- అమర సింహా ! మన శార్య మేమగునో, యని విచారించుచున్నాను.
