ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
మధురకాండము
57
శ్రీకృష్ణుఁడను భ్రాంతిచే కాలయవనుఁడు ముచికుందుని లేపుట
"ఓరి! గోపాలక! ఓర్వక వెఱచి
దూరించి వెడఁగుసందులుఁ జొచ్చి యచట
నిద్రపోయినఁ బోదునె? నిన్ను దీర్ఘ
నిద్రఁ బుచ్చెదనంచు నిగుడి తాఁకుటయుఁ
బెద్దకాలము నిద్రఁ బేర్చిన పుణ్యుఁ
డద్దురాత్ముఁడు చావ నట మేలుకాంచి
యీక్షింపఁ గాలాగ్నియెరఁ గాలయవనుఁ
డాక్షణంబున భస్మమై పోయె ననుఁడు
ముచికుందుని వృత్తాంతము
ఎవ్వఁడా పురుషుఁ డందేల నొక్కరుఁడు
నవ్విధి నిద్రితుఁడై యుండఁగోరె!
అతని చూపులఁ గాలయవనుఁడు కాల
గతమేమి? ఆయనకథఁ జెప్పవలయు”
ననుఁడు నాశుకయోగి యారాజచంద్రుఁ
గనుఁగొని విస్మయకలితుఁడై పలికె.620
కురువిభుఁ డిక్ష్వాకుకులవార్ధిచంద్రుఁ
బరహితచంద్రుఁడు ప్రథనసాహసుఁడు
మాంధాతసుతుఁడు నిర్మలమతి సత్య
సంధాస్యుఁ డఖిలరాజన్యశేఖరుఁడు
ముచికుందుడనువాఁడు మును దేవతార్థ
మచలితస్థితిఁ బోరి యసురుల నోర్చె.
అతనిని మెచ్చి యింద్రాదిదేవతలు
