554
కథలు - గాథలు * చెళ్లపిళ్ల వేంకటశాస్త్రి
ధారసాఫుగా వుందనేదానికే సంతోషించాను. తిట్లకేమి? వాటిశిఖా కోసినతిట్లు అవి గాలికిపోతాయి! అని నన్నయ్య వ్యాసంలో దులపరించి బహుమానానికి ఆహ్వానించానుగదా.
“ఉపపతియా? అగ్రాసనాధిపతి పల్లకిలో" అన్న కూర్పు యెంతో చక్కఁగా వుంది. యతికిఁగాని, ప్రాసకుఁగాని తడుముకొన్నట్లులేదు. అయితే కవిత్వమంటే? “యతియుం బ్రాసయుఁగూర్పు మాత్రమే" అగునా కాదుగదా? అయినా నేను రసపిపాసకుణ్ణి. ఆధారకే సంతసించి మా అమ్మమ్మల్ని నాయనమ్మల్ని కూడా అన్వేషించే తిట్లను గణించనేలేదు.
సేల్జోడు బహుమతీ యిద్దామనుకున్నాను. నామనోరథాన్ని విమర్శకుఁడుగారు అధఃకరించారు. వారివూరువెళ్లి అక్కడ దాన్ని సమర్పించుకోవలసిందిగా ఆజ్ఞాపించారు. కాని అట్లాంటి ఆచారం లేకపోవడంచేత వుపరమించుకోవలసి వచ్చింది. యీ బహుమతీ జరిగేవుంటే విమర్శకుఁడు గారు నన్నువుద్దేశించి వాడిన "వెఱ్ఱివెంకటాయ" పదం సార్ధకమే అయిందని కొంద రనుకొనేవారు. ప్రాజ్ఞులు సంతసించేవారు. యీమాత్రం ధారతో యతిప్రాసలు కూర్చువారు ఆసీమలో అనాదిగా పలువురు వుంటూవున్నారు. శాస్త్రజ్ఞత్వం మాత్రం యొక్కడోగాని వున్నట్టు యీకాలంలో కనపడదు. పూర్వకాలములో యింత శూన్యం కాదు. యిది విషయాంతరం. తిట్లు బాగా తిట్టితిమిగదా? కసిదీరా అనిమాత్రమే యీవిమర్శకులు సంతోషించుకున్నారుగాని వాట్లవల్ల తేలేతత్త్వాన్ని పాపం? ఆయన గమనించుకోలేదు. అవి ఆత్మాపకారకా లవుతా యనుకొన్నారా? లేదు.
“బాబుకుఁ బెండ్లియౌ ననుచు బాలుఁడు సంతసమందె" అంతే, పాపం! వీట్లనుగూర్చి నాకువున్న అభిప్రాయాన్ని తెల్పేపద్యాలున్న పుస్తకాన్ని వీరు సపుత్రకంగా కొంత గూఢంగా మావూల్లో మాయింటి పడమటివసారాలో గుడ్డకుర్చీమీఁద అనారోగ్యంగా కూర్చుని వున్ననాకు యిప్పటికి రెండేళ్ల ఆఱుమాసాలనాఁడు దర్శనం యిచ్చినప్పుడు (జయంతిని) సమర్పించి వున్నాను. అప్పటికి వీరితిట్లపుస్తకం రచింపcబడి వున్నప్పటికీ ముద్రితం కాలేదని శ్రీయుతులు పోవూరి వేంకటేశ్వర్లుగారిచే వీరు వ్రాయించిన వుత్తరంవల్ల తేలుతుంది. నేను వీరికి సమర్పించిన జయంతిలోవున్న
శా. నన్నున్‌దిట్టి జయింపలేరెవరు విన్నాణమ్ములేనట్టివా
రి న్నీచంపువిధానకగ్గమయి రా యీ తిబ్లెనాకిచ్చు సం
పన్నత్వమ్ముఁ గవిత్వ మెవ్వరు ననుం బ్రాజ్ఞత్వపర్యాప్తిమై
దున్నంగా లిఖియింతురో? పరమబంధుల్ వారు నాకెల్లరున్.
