పుట:Chatu Padya Ratnakaramu - Deepala Pichchayya Sastry.pdf/21

ఉ. సాగరధీర! సత్కవితఁ జక్కఁగ నేర్చిన సద్బుధావళిన్
   బాగని మెచ్చు సత్కవులపాదరజంబుఁ దలం ధరించెదన్
   దాఁ గడుహీనుఁడై సభలఁ దప్పులు వట్టెడు దుష్కవీంద్రునిన్
   “ఛీ! దగడీ! గులామ!” యని చెప్పున దంతము లూడఁ దన్నెదన్.

ఉ. గొప్పకవీంద్రుఁడైన వినఁగోరుఁ గవిత్వము; తోఁచినంతలోఁ
   జెప్పును దప్పునొప్పు; నిరసింపక దిద్దును; శుంఠ యయ్యెనా
   తప్పులఁబట్టు; యుక్తిఁ బెడదారికిఁ దీయు; గరాసు దానిఁదా
   ద్రిప్పటఁబెట్టు, వాని తలఁదీయ సదాశివసద్గురుప్రభూ!

క. గుణి యెఱుఁగు గుణులగుణములు
   గుణహీనుం డేమి యెఱుఁగు గుణులగుణంబుల్?
   గుణనిధి తుమ్మెద కమలము
   గుణ మెఱుఁగునుగాక కప్ప గుణ మే మెఱుఁగున్?

మ. తొలిత్రోవన్ విడకుండి లోనితమముం దోడ్పాటుగా మూలమూ
   లలఁ జెల్వారుపదార్థముల్ విరసము ల్గావించు చిట్లెల్లచా
   యలదోషాచరణైకవృత్తిఁ గని సూర్యాలోకభీతిం బ్రవ
   ర్తిల్లుచుఁ డాఁగు గరాసు కంఠకలిత శ్రీ కోటి కొక్కొండె కా.

మ. తమి నందందుఁ జరించి కొట్లఁబడి యంతశ్ఛిద్ర మచ్చో లభిం
   పమికిం జింతిలి సాధ్వసమ్మతుల మై బాధింప సత్సూత్రజా
   లములన్ ఖండన సేయుచుం దనకులీలామార్గముల్ సాగకా
   ర్తిమెయిం జిక్కు గరాసు కంఠకలిత శ్రీ కోటి కొక్కొండె కా.

ఉ. కూరకు నుల్లిగడ్డలకు గుమ్మడిపిందెకుఁ జల్లనీళ్ళకున్
   నారకుఁ గట్టెపుల్లల కనాథలకుం గృతులీయ రోసి యా
   భారతి పోయి లక్ష్మికి నుపాయముఁ జెప్పెను ‘కైతకూటికిం
   జేరకుమమ్మ, నేఁ బడిన చిక్కులు పెక్కులు నిక్క మిక్కతల్.’

క. కవులు పొగడువేళఁ గాంతలు రతివేళ
   సుతులు ముద్దువేళ శూరవరులు