| ఉ. |
వెండియు రాఘవుండు పృథివీపరిణీమణియింటికి న్సుమం
త్రుండు నిజాగతిం దెలిపి తోడ్కొనిపోఁ జని యూర్మిళాసహా
యుండు విదేహరాజసుతయున్ వనికిం దనవెంటఁ బైనమై
యుండుట విన్నవింప విపినోన్ముఖుఁ డయ్యె నతండు నయ్యెడన్.
| 53
|
| క. |
చింతిలి సుమంత్రుఁ డాజగ, జంతం గైకేయిఁ జూచి సడలందగదే
యింతట నభిషేకనిదా, ఘాంతావగ్రహము నీదురాగ్రహ మింతీ.
| 54
|
సుమంత్రుఁడు కైకను నిందించుట
| చ. |
మును పొకనాఁడు ఱేఁడు తనమ్రోలఁ బిపీలిక లాడుముచ్చటల్
విని నగ, నవ్వఁ గారణము వేఁడ నతం డది చెప్పినప్పుడే
తనువు దొఱుంగుఁ బ్రాణ మనఁ దన్మృతికిన్ మతినొప్పుకొన్నదు
ర్జననికిఁ బుట్టినట్టియతిసాహసురాలవు గావె నావుడున్.
| 55
|
| క. |
అసమంజు వెడలనడిచిన, వసుధేశ్వరుఁ డేజనాపవాదముఁ జెందెన్
దెస లెఱిఁగిన వరములకా, ముసగసలని కైక నోరుమూయించెఁ బతిన్.
| 56
|
| క. |
సరయూపాతితపౌరో, త్కరుఁ డౌయసమంజురీతి దాశరథి యిఁకన్
బురి వెడలుట కెంతటి ము,ష్కర వని సిద్ధార్థకుండు కైకం బలికెన్.
| 57
|
| చ. |
వనికి గురూక్తిఁ దోఁచుపరివారఫుబొంద పయి న్నిరీహుఁడై
తనపినతల్లియానతిని దాల్చెఁ గటిస్థలి రాఘవుఁ డధి
స్తనతటనానటజ్జనకజానయనాంబుఝరాభిషేకసం
జనితదుకూలతాగుణవిశాలము వల్కలచేల మత్తఱిన్.
| 58
|
| క. |
వల్కలధృతి నజగవహృతి, శుల్కాత్తకళత్రుఁ డతఁడు సుషమవహింపన్
నూల్కొనె జసముఖబిసకిం, జల్కతతిన్ వికృతి నిఖిలజగదద్భుతమై.
| 59
|
| మ. |
అనఘుల్ గన్గొననోఁచు రాఘవునియాథాత్మ్యంబు భావించులీ
ల నధోవల్కలదర్శనాసహనిమీలన్నేత్రుఁడై మున్ను గ
ట్టినహొంబట్టు సడల్ప నేమికొద వుట్టెన్ గోటికందర్పమో
హనునెమ్మేని కటంచు వాక్పతిసుతుం డార్తిన్ మరల్చెన్ మతిన్.
| 60
|
| క. |
కులగురువారితనిజవ, ల్కలధృతియై యపుడు సీత కౌసల్యపదం
మ్ముల కెరఁగి వనికి సెలవిడఁ, దెలుపన్ మది నడలి యాసతీమణి పల్కున్.
| 61
|
| చ. |
ఖరకిరణాతపోత్కరనఖంపచజాగ్రదరణ్యమార్గసం
చరణములన్ నిమీశకులజాత నవావతరారవిందమం
|
|
