పుట:Chandrika-Parinayamu.pdf/134

సీ. వలఱేని మనములో మొలపించు క్రొంజూపు
తూపులధైర్యంబు దూల్ప నేనిఁ,
దలఁపుల నెవ్వేళ తలఁగక యూరించి
కెరలుమేల్కళలఁ జొక్కింపనేనిఁ,
గౌఁగిట నలమి చొకాటపుఁగూటమిఁ
గలయంగఁ బేరాసఁ గొలుపనేనిఁ,
దులకించుమోహంపువలఁ జిక్కి వెనువెంటఁ
బాయక తిరుగంగఁ జేయనేనిఁ,

తే. బలుకువాల్దొర నివ్వేల్పుపడఁతు లెల్ల
వినుతి సేయంగ విటునిఁ గావింపనేని,
నజరకులమునఁ బుట్టితినంచు నిచ్చ
పలుకఁగా సిగ్గు గాదె? యబ్జాతజన్మ! 48

చ. అనఁ దెఱగంటికొమ్మ పలుకాత్మమనఃప్రమదంబు గూర్ప న
వ్వనరుహసూతి యాదరణవైఖరి నిట్లను, ‘నోనెలంత! ది
వ్యనికర వర్ణ్య విభ్రమకలాప్రవిమోహిత సర్వలోక వై
తనరెడు నీకు ధాత్రి నొకతాపసు లోఁబడ నూన్చు టబ్రమే? 49

ఉ. చొక్కపునీటునం, గలలసొంపున, చారువిలాసవైఖరిం
జక్కఁదనంబునం, సరసచాతురి, నీసురయౌవతంబులో
నెక్కువదాన వౌట చెలి యిచ్చ ఘటించితిఁ గాక దీని కీ
తక్కినవారిచే నగునె? తార్పఁగ నీదృశకార్య మెంతయున్. 50

సీ. ననబోఁడి యతులఘనస్ఫూర్తిఁ దూలింపఁ
జాలదే? నీనీలవాలకాంతి,
లీలం దమీశావలేపంబు విదళింపఁ
జాలదే? నీయాస్యజలజదీప్తి,