పుట:Chandrika-Parinayamu.pdf/112

తే. ప్రబలు నాత్మచమూప్రతిప్రస్థితీక్ష
ణేహికాప్తిపునఃపునరీషదున్న
మన్ముఖసుమేరుకందరాక్ష్మావసన్మ
హాసురుండు తమిస్రాభిధాసురుండు. 137

చ. అనుపమధేనుకాహితత నంది చరించు మునివ్రజంబులం
బెనుపుఁ, గడున్ మహాసవకృపీటభవాళులఁ దూలఁజేయుఁ, జ
య్యనఁ గలఁచున్ బహూదకచయంబుల, వ్రాల్చు ధరిత్రి శ్యామలం
జనవర! దానవద్ద్విపము సాంద్రమదస్ఫురణంబు హెచ్చఁగన్. 138

సీ. హరిహయాస్యాతతస్ఫురణ దూలఁగఁ దార్చి
శుచిధామమహిమంబుఁ జూఱ వుచ్చి,
చటులమహాకాలపటిమంబు దిగఁద్రోచి
నానాశరచ్ఛటాశ్రీ నడంచి,
కమలవరప్రభౌఘంబు మాయఁగఁ జేసి
ఘనమరుత్పురసాలగరిమ ముంచి,
ప్రచురసోమావలేపం బెల్లఁ గరఁగించి
పంచాస్యశక్తిఁ బోపడ నొనర్చి,

తే. యిట్టు లాపూర్వదేవవంశేశ్వరుండు
విశ్వ హరిదీశ విజయాప్తి వెలయు నాత్మ
చండదోర్దండమండలమండలాగ్ర
జనితసత్కీర్తిదీప్తిప్రచారమూర్తి. 139

మ. నవసంగ్రామధరాహృతంబు లగు నానాలేఖనాగాన్వయే
భవితానమ్ముల సాధ్యరాడ్రథములం బ్రాంచత్తురంగాస్యర
త్నవిమానంబుల నొప్పఁ జేసి హిమగోత్రాభృద్దరీరాజధా
న్యవతంసంబున మించు నాతఁ డసురేంద్రానీకకోటీయుతిన్. 140