46
బొబ్బిలియుద్ధనాటకము.
రంగ. - రావమ్మా అమ్మా, అమ్మా రా. కడసారిచూపా యిది ? [అని కూఁతును కవుంగిలించి, ముద్దుగొని] ఇవే అమ్మా మేము నీ కిచ్చిన సారెచీరలు! (శిశువును లాలించుచు)
ఉ. నాయన, నీదు నెన్నొసట నల్వ లిఖించెను మాకుఁ గాలకూ
టాయిత మౌ దురంతము హఠంబునఁ ; బున్నెము లిట్టు లుండ, మా
నాయనసాటి వౌదు వని నమ్మితి నా చిఱువూప; యౌర సీ
పాయికొ రాచపాదలికొ బానిస వౌదువె రావువంశజా? ౫౧
బాబూ, పూసపాటిరాజునకు ఏమియూడిగము చేయుదువో తండ్రీ ! ఇందులకా నీవు బ్రతుకుట? [అని ముద్దుగొని కత్తిదూసి నఱకఁబోవును.'
సుందరమ్మ. - (కనులు మూఁతబడి) 'బాబయ్యా ; పాపయ్యా.' [అని తండ్రి కాళ్లు పట్టుకొనును.
రాణి. - (కత్తి పట్టుకొని) ఏమి ! వెలమదొర లిట్లు వెఱ్ఱిదొర లైతిరి ! ఆకూనయే గదా విజయనగరముమీఁద మీపగ తీర్చుకోవలసినవాఁడు ? ఆతనిని మాచెల్లెలు జగ్గమ్మ కడకు సామర్లకోటకు పంపఁదగును. వానివలన మరల మీవంశము, ఆ సూర్యచంద్రు లున్నంత కాలము, వర్థిల్లును; వానిని కాదు మీరు నఱకవలసినది. శత్రువులకంటఁ బడకుండ వెలమరాణులను మమ్ము నఱకవలసినది.
రంగ. - చక్కఁగా జెప్పితివి; మెడచాఁపు. [రాణి రంగారాయని పాదములకు ప్రణమిల్లి మెడ చాఁచును. రంగ. నఱక సుంకించును.
సుందరమ్మ. - [తండ్రికాళ్లను చుట్టుకొని] అయ్యో ! బాబూ ! బాబూ !
[అని అంగలార్చును. శిశువు కత్తి కడ్డముగా తల్లిమెడను కౌఁగిలించుకొనును.]
వెంగ. - ఇప్పుడేల అన్నగారూ ? ఇంకను సమయ మున్నది. అంతకు వచ్చినప్పుడు చూచుకొందము.
రంగ. - అటయిన మీరు మువ్వురు సెలవు పుచ్చుకొండు.
[రాణియు, బాలుఁడు, సుందరమ్మయు, వేంకటలక్ష్మియు నిష్క్రమింతురు.
[సభ్యులు ప్రవేశింతురు.]
రంగ. - నేను అనుకొన్నట్లే అయినది. రాణివాసములవలస జరుగదాయెను. మఱి మా వంశపరంపరగా మాదొరతనమును కాపాడుచు వచ్చిన దళవాయులారా.
