ప్రథమాంకము. 19
నీలాద్రిరాయని మాటయు అవశకునమే, కాని, అది నాప్రయోగమే. అయినను, తరలఁగానే వచ్చినది.
రాజు. - హా! [అని ఆశ్చర్యపడి] ఏమి యీ ఫిరంగి ? అవశకునములే అని సిద్ధాంతము చేయుచున్నదా ?
[నేపథ్యమున కలకలమువెంట.]
హడ్వీ హడ్వీగానే నడ్వీ యెల్లిందీగా, నడ్వీ యెల్లూతాము మేమూ;
హడ్వీ వూరయితుంది, వూరుహడ్వయితుంది, మేమూనిల్చీనా ఠాణా.
పడ్వా నడ్వయితుంది, నడ్వ పడ్వయితుంది, మేమూ దాటీనా యేటా,
పడ్వా నడ్వా రెండు పాడూవెడారీగానడ్వీ యెల్లూతామూమేమూ.
రాజు. - [చెవి యొగ్గి వినుచుండి] అప్పుడే మొగలాయీ దండు కదలినదే! అబ్బా ? ఏమి యీ తురకల దర్పము !
[నేపథ్యమున]
గోవిందా గోవిందా మాకు గొంతు గొయ్య కయ్యా.
రామా రామా మల్లీ యిళ్లకి రానియ్యా వయ్యా.
కొండమీద కాట్రేడా నీకూ గండదీప మెడతాం;
ఆలుబిడ్డలకి మాకు ఆపతి అవల నెట్టవయ్యా. ౧౭
రాజు.- అరరే ! బళీ ; అప్పన్న మాదండును గూడ తరలించినాఁడే ; ఇంక మేమును క్షణములో కదలెదము [అని నిష్క్రమించును.
- __________
