పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/82

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

మహుఁడను రాజు కథ

21


బున నతఁడు వచ్చుమార్గం
బున కెదురుగ నొక్కమ్రానిపొంత వసించెన్.

95


వ.

అయ్యవసరంబున.

96


క.

స్రుక్కినయంగుళములు, దళ
మెక్కినదేహమును, గాంతి యెడలినమొగమున్,
మక్కినచెవులును, ముడిఁగిన
ముక్కును నై వచ్చి మహుఁడు ముద్దియఁ గనియెన్.

97


చ.

కని మునిభామఁగాఁ దలఁచి గ్రక్కునఁ జేరి నమస్కరించి మో
డ్చినకరయుగ్మము న్నుదుటఁ జేర్చిన నావనితాలలామ దీ
వన లొకకొన్ని యిచ్చి “బుధవత్సల' యెచ్చటనుండి వచ్చి? తే
పని కెట పోయే దీవు? పరిపాటిగఁ జెప్పుము నాకు' నావుడున్.

98


వ.

'ఏను గాంభోజదేశంబునుండి వచ్చితి, నాపోయెడిపని యే మని చెప్పుదుఁ దల్లి!
తొల్లి మహామహీభారధౌరేయుండనై యుండునప్పుడు సకలజనంబులకు దృష్టి
ప్రియంబై యుండునట్టి నాగట్టి యొడలి కిట్టి కట్టిఁడిరోగంబు దైవకృతం
బున సంభవించిన.

99


చ.

కడుకొని కామినీజనుల కౌఁగిట నేమని యుండు వాఁడ, నా
కొడుకులఁ బొత్తునం గుడువఁ గొంకక యేమని పిల్చువాఁడ, నా
యెడ కరుదెంచు సేవకుల కేమని యేఁ గొలు విచ్చువాఁడ, నే
కడ చనువాఁడ, నేది కడగా నిటు వేగేడువాఁడ ధీరతన్.

100


చ.

అని మది రోత పుట్టుడు రయంబున గౌతమి కేఁగి యందులోఁ
దనువు తొఱంగువాఁడ నయి తత్పరతం జనుచున్నవాఁడ నే'
ననవుడు 'నమ్మచెల్ల తను వాఱడిఁ బుచ్చుట ధర్మమార్గమే
జనహితు లైనరాజు లిటు చచ్చిన మెత్తురె శాస్త్రకోవిదుల్?

101


చ.

అదియును గాక పూర్వకృత మైన యఘంబులు వ్యాధిరూపమై
పొదివినఁ దాను గైకొనక పోవునె చచ్చినఁ, గర్మశేషమై
వదలక క్రమ్మఱం దగిలి వచ్చుట సిద్ధ ముపాయయుక్తి మై
మెదలినఁ గీడు తప్పుఁ, దుది మే లొదవున్ విను నిక్క మెంతయున్.

102