పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/254

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

వంజరుని కథ

193


ఆ.

'నలినవదన! యల్లనాఁడు నీ వాడిన
మాట మఱచి తెట్లు మాలతనము
వచ్చు నన్నుఁ జేర వచ్చిన నే నింత
కోర్వ నింక నూరకుండ నిమ్ము.'

114


క.

అని యతఁడు విడియ నాడిన
'ననఘా! యింతనెగు లైన నతులితసత్యం
బున కుపఘాతక మయ్యెడు
పని కొడఁబడుదురె వివేకపరిణతు లెందున్.

115


ఆ.

నన్ను వదలకుండ మున్ను చేసినబాసఁ
దలఁప వైతి గాన దానఁజేసి
సొలసి నిన్ను నట్లు పలికితి నీవు నా
పలుకు లింత యెగ్గు పట్టఁ జనునె?

116


వ.

అది యట్లుండ నిమ్ము.

117


మ.

నరకం బైనను నాక మైన మది నానందంబు గావింపదే
పురుషుం డింతియుఁ దానుఁ గూడి చనినం భూమీశ! చండాలదు
స్తరభావం బది నాకు నీకు సమమై సంధిల్లుఁ; బ్రారబ్ధముల్
పరిభోగం బధికంబు లౌ టెఱుఁగవే పౌరాణికప్రోక్తిమై.

118


క.

కావున మన మెట్లైనను
దైవకృపం జేసి బ్రతికెదము గాని ధరి
త్రీవర! నాకోరిక వృధ
గావింపకు' మనుచు మ్రొక్కెఁ గన్నీ రొలుకన్.

119


చ.

నృపతియుఁ దత్కుతూహలము నెమ్మిఁ గనుంగొని యాత్మఁ దద్దయుం
గృప చిగురొత్త నాశశిముఖిం దగఁ గౌఁగిటఁ జేర్చి మేన ద
ట్టపుపులకల్ జనింపఁగఁ దొడంగి మనోభవకేళిఁ దేల్చె, నా
నెపమున నంత్యజాకృతులు నెట్టనఁ దాల్చిరి వార లిద్దఱున్.'

120


ఉ.

నావుడు విప్రుఁ డిట్టు లను నాకమహానదితోడ 'వంజరుం
డావల మూఁడుజన్మముల యప్పటఁగోరెను యుష్మదీయసే