పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/248

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

వంజరుని కథ

187


నుపగూహనాదిసుఖముల
నపరిమితప్రీతుఁ జేయ నతఁ డ ట్లుండెన్.

77


ఉ.

అక్కడఁ బేదరాలినిలయంబుస నానృపపుత్రి నెవ్వగం
బొక్కుచు మేర లేని తలపోఁతలఁ దూలుచు నుండ, నొక్కనాఁ
డక్కమలాక్షిఁ గన్గొనియె నప్పుర మేలెడు రాజసేవకుం
డొక్కఁడు, వాఁడు పోయి యది యున్న తెఱం గెఱిఁగించె భర్తకున్.

78


ఆ.

'అవధరింపు దేవ! యయ్యంబుజానన
యొప్పు చూడ నేత్రయుగము చాల,
దాలతాంగిగుణము లభినుతింపఁగ నొక్క
జిహ్వ జాల దేమి చెప్ప నింక.

79


క.

అవ్వనజాయతలోచన
యెవ్వరిసొమ్మై వరించు నివ్వసుమతిలోఁ
బువ్విలుతుఁ డతఁడ కా కొకఁ
డవ్వల మఱి కలఁడె' యని మహాశగఁ జెప్పెన్.

80


క.

ఆరాజు వానిచే నటు
లారాజీవాయతాక్షియౌవనవిభవం
బారఁగ విని మదనాస్త్రవి
దారితహృదయుఁ డయి తగవు తలఁపని మదితోన్.

81


క.

ఆపడఁతిఁ తెం డని
పై పై దూతికలఁ బనుప భయ మందుచు 'నో
పాపపుదైవమ! తుది న
న్నీపాటులఁ బడఁగఁ దెచ్చితే యిచ్చటికిన్.

82


ఉ.

తల్లినిఁ దండ్రిఁ బాసి కులధర్మము చూడక వెఱ్ఱిదాననై
యిల్లును బట్టు డించి యిటు లేటికి వచ్చితి? వచ్చి మన్మనో
వల్లభు నిందుఁ గోల్పడితి, వాఁ డిట కెప్పుడు వచ్చు? నింతలోఁ
గల్లరిబ్రహ్మ యేది గతిగా నొనరించెనొ యేమి చేయుదున్.

83


క.

ఈనృపతి పాపకర్ముం
డే నీతనిసమ్ముఖమున కే మని పోదున్