పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/244

వంజరుని కథ

183

ఉ.⁠

కన్నియ నేను ధర్మగతి గామి యెఱింగియు నిట్టు లానతీఁ జన్నె?' యనన్ 'లతాంగి! యిది క్షత్రియవంశమునందుఁ జెల్లు, నా కన్నియుఁ జెప్ప నేల నను నేల గదే!' యను వంజరుండు; ము న్నెన్నఁడు లేని నింద యిది యె ట్లగునో యని తూలు బాలయున్.

⁠ 49

ఉ.⁠

కొమ్మపదారవిందములకుం ప్రణమిల్లె విభుండు, మేనఁ గం పమ్ము దలిర్ప నప్పడఁతి 'పాపము గట్టకు పార్థివేంద్ర! నీ విమ్మెయి నిప్డు వేగపడి యీలువుపెం పెడలించి పోవఁగాఁ బిమ్మటిమాట కోర్వ ననుఁ బెండిలిగ మ్మటు లైన మే లగున్.'

⁠ 50

వ.⁠

అనిన నతం డి ట్లనియె.

⁠ 51

క.⁠

'ఇది గాంధర్వవివాహము సుదతీ! మన కిపుడు సాక్షి సూర్యుఁడె' యన 'నో ముదుకఁడ! నీకొద దీరిన వదలెద వే నొల్ల' ననుఁ బ్రవాళాధరియున్.

⁠ 52

క.⁠

'ఏ నేల నిన్ను వదలుదు మానిని! యనుమాన ముడిగి మన్నింపుము, నా చే నొకశపథము గొను' మని దానియకిగినట్ల చేసె ధరణీపతియున్.

⁠ 53

వ.⁠

ఇత్తెఱంగున నత్తెఱవచిత్తంబు మెత్తం జేసి చిత్తజసుఖకేళిం దేలి యుండం దనివి వోక యాకన్నియ నెత్తుకొని పరదేశంబున కరిగి యొక్క వివిక్తదేవా లయంబునంచు నయ్యిందువదన నునిచి, గ్రాసార్థం బాసమీపగ్రామంబునకుం జనిన నందొక వారనారీపరిచారిక వచ్చి పరిణతవయస్కుం డయ్యు వళితపలి తంబులం దొరయక తరుణవయస్కుండ పోలె నున్న యన్నరనాథుం జూచి 'మాయక్క యెక్కడనేని యొక చక్కనివాఁడు గల్గినం గాని కేవలనర మాత్రుల నెల్ల నంగీకరిపదు, నేఁ డితనిం జూపి యమ్మచ్చెకంటిచేత మెచ్చు పడయుదు,' నని తలంచి యతనిం దోడ్కొని పోయిన.

⁠ 54

ఉ.⁠

ఆతనిఁ జూచి వేశ్యయుఁ దదాగమనోచితభాషణాదులం బ్రీతునిఁగా నొనర్చి యధరీకృతమన్మథుఁ డివ్విటుండు నేఁ

⁠