పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/221

160

భోజరాజీయము ఆశ్వా 6

వ్యాధుని కథ

శా.⁠

ఆవిప్రుం డొకచోటఁ జొచ్చి వని ఘోరారణ్యమార్గంబునన్ దీవ ల్గాళ్ళను జుట్టఁ దొట్రుపడుచుం ది క్కేది విభ్రాంతుఁడై పోవం బోవగ నొక్కబోయ గని యీపుణ్యాత్ముఁ డేయూరికిన్ బోవం బోయియొ త్రోవఁ దప్పె ననుచుం బూర్ణానుకంపామతిన్.

⁠ 158

ఉ.⁠

ఆతనిఁ జేరఁ బోయి 'వసుధామర! యేపురి కేఁగె దీవు? ఖ ద్యోతనుఁ డస్తపర్వతగతుం డగుదెంచెఁ బథంబు దూర మీ రీతి నరణ్యమధ్యమున రేయి చరింప వశంబె యెట్టిని ర్భీతుల కైన? వన్యమృగబృందము మైమయిఁ బోవ నిచ్చునే!

⁠ 159

క.⁠

అనవుడు నా బ్రాహ్మణుఁ డా వనచరుతో 'నేను హేమవతపురమునకున్ జనుచుండి త్రోవ దప్పితి నెనయఁగ నా త్రోవ చూపు మేఁగెద' ననినన్.

⁠ 160

క.⁠

'ఏటికి వేగిరపడ నీ పూట నిచట నిలిచి రేపు పోవఁగరాదే మాటలఁ దప్పితి తెరు వి చ్చోటికి నమడకుఁ బడియెఁ జు మ్మది' [1]యనియెన్.

⁠ 161

చ.⁠

అని తన పోడుచేనికడ కాతనిఁ దోఁకొని పోయి బోయ యి ట్లను 'నివె పొట్టికందులును నన్ములు నున్నవి క్రొత్తకుండ లే దనఘ! యుపాయ మెద్ది? కడు నాఁకొని వచ్చినవాఁడ వీవు నీ పనిచినయట్ల చేసెదఁ గృపామతి నానతి యిమ్ము' నావుడున్.

⁠ 162

క.⁠

'నీసౌజన్యమున మదా యాసము సర్వమును బాసె నంతియ చాలున్. గ్రాసేచ్ఛ లేదు; నీవు వృ థా సంకటపడకు సౌఖ్యతర మిది నాకున్.'

⁠ 163

1. యనినన్