పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/216

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

155

అన్నదానపరుఁ డగు విప్రుని కధ


డును నైకమత్య మై తమ
యనుజన్ముని వేఱు పెట్టి రట్టిదకాదే.

124


తే.

అన్నదమ్ములు దమలోనఁ బిన్న పెద్ద
వరుస లెఱిఁగి యథోచితవర్తనముల
మెలఁగుచుండుట తమయాండ్ర సొలపుమాట
లోలిఁ జెవిఁ బడ్డపెమ్మట నేల జరుగు?

125


వ.

ఇ ట్లయ్యన్నదమ్ములు మువ్వురు విభక్తులై పిన్నాతని నొంటి చేసి పెద్దవా
రిద్దఱు నొద్దికమై కలసి యుండి రట్లుండియుఁ గుటుంబభారంబునందు
బ్రుంగుడుపడి దానమానంబుకందువ లరసికొని తిరుగనె పోయెం గాని
పరోపకారంబునకు నవకాశంబు లే దయ్యె, నతం డొంటి యయ్యును దొంటి
యట్ల తన పట్టినవ్రతంబు వదలక యన్నదానంబు సేయుచుండె నంత నా
పెద్దవారియందు.

126


చ.

శిశువులు కూడు కూ డనుచుఁ జిందఱ వందఱ సేయ నాఁడు వా
రశనము లేక క్రొవ్వు చెడి యంటలు గట్టి చరించుచుండ దు
ర్దశలకు నెల్ల మూల మయి తా రొకయప్పుడు నీరెలుంగుతో
మశకము లట్లు తూలుచు సమరులమోముల వ్రేలుచుండఁగన్.

127


తే.

పిన్న యయ్యును గుణములఁ బెద్ద గాన
వానిజీవన మేమియు హీనపడక
యుండె నయ్యున్కి గన్గొని గుండె లెల్లఁ
గుళ్ళుచుండంగ వదినెలు కుంది కుంది.

128


చ.

మగలమొగంబు చూచి 'యణుమాత్రయుఁ బేదఱికంబు లేక ఖ్యా
తిగ మనుచున్నవాఁడు భవదీయకనిష్ఠుఁడు వానిఁ బట్టి పా
లు గొనఁగ రాదె ము న్నతఁడు లోన నడంపఁగఁ బోలు సొమ్ము మీ
కగపడకున్న రాజునకు నైన మొఱో యని చెప్పఁ జాలరే?'

129


వ.

అని పల్కుచు నతనియతివ నుద్దేశించి యాకన్నులకల్కికి ధన మెట్టు గూడెనే
యని గుసగుస వోవుచుండుదు రీ కుటిలప్రసంగంబు లెఱుంగ కతండు
సౌజన్యధనుండు గావున విశేషతిథులయందు సపుకళత్రంబుగాఁ దన యగ్రజద్విత
యంబు రావించి తన పంక్తి నశనంబు వెట్టుచుండు నమ్మగువయు మగని