పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/195

134

భోజరాజీయము ఆశ్వా. 5

వ.⁠

తత్సతీద్వితీయుండై యతండు రతిసమేతుండగు మీన కేతనుండునుంబోలెఁ బొలుపొందుచు నాట్యనగరంబునందుఁ గొన్నిదినంబు లుండి యొక్కనాఁడు తన మామచేత ననుజ్ఞాతుండై భార్యయుం దాను నిజపురంబగు దివిజపురంబు నకుం జని యంభీరమహారాజునకుం గుంభినీమహాదేవికిం దండప్రణామంబు చేసి యనుమతిం జూపిన నారాజపుంగవుండు నిజాంతరంగం బాశ్చర్యతరం గంబుగా నతవి కి ట్లనియె.

⁠ 161

ఉ.⁠

'ఏలర ముద్దుకూన? నను నెప్పుడుఁ గన్ను మొఱంగి పోయె ద వ్వేలుపుటింతు లట్టి యరవిందదళాక్షుల మున్నుఁ దెచ్చి తీ బాలికఁ దెచ్చి తిప్పు డిదె భావజుదేవియుఁ బోనిదాని నీ లీల దలంప నచ్చెరువు, లేమలఁ గందువఁ బెట్టి తెచ్చెదే.'

⁠ 162

క.⁠

<poemఅనిన నతఁ డింకఁ దాఁపఁగఁ బని లే దంతయును జెప్పఁబడు నని చెప్పెన్ మును గుంభియుఁ దానును నటు చనుటాదిగఁ గల్గు తత్ప్రసంగము లెల్లన్.></poem>

⁠ 163

వ.⁠

అంభీరనృపతియుఁ గొడుకుపలుకు లాలకించి కుంభిసేతలకుఁ జిత్తంబునం గలుషించి 'వాఁడు నీ కాప్తుఁడై యుండి యింత చేసెనే యక్కటా కృతఘ్నుల తోడ నేస్తం బిట్టులుండుఁ గాఁబోలు ' నని గుణధాముండగు పావకలోము భూమిపాలనంబునకు నభిషేకంబు చేసి తాను దపోవనంబునకుం జనిన నతండు సింహాసనస్థుండై దుష్టజననిగ్రహంబును శిష్టజనానుగ్రహంబును దనకు నిత్య కృత్యంబులుగా ననేకవర్షంబులు రాజ్యంబు చేసి పూజ్యంబగు శివసాయుజ్యంబు వడసె నని యప్పశురత్నంబు పుండరీకంబునకుం జెప్పె నని.

⁠ 164

ఆ.⁠

బ్రహ్మరాక్షసునకు రత్నమండనుఁడు చె ప్పుట యుపన్యసించె భోజపతికి సిద్ధుఁ డంచు నిట్లు చెప్పిన విని తద నంతరప్రసంగ మడుగుటయును.

⁠ 165

చ.⁠

ప్రణమ దశేషకల్మషపరాగనిరాసపయఃప్రపూర! మా ర్గణగణనిర్గతానలశిఖాపరిశోషితసింధురాజ! భీ

⁠