పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/165

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

104

భోజరాజీయము ఆశ్వా. 4


తే.

ఇంకఁ దడవు సేయ నేటికి నసురేంద్ర!
జిహ్వ తృప్తితో భుజింతుఁ గాక
నాశరీర మనుచు నాతి యాతనిసమ్ము
ఖమున నిల్చె ముఖవికాస మెసఁగ.

166


క.

నిలిచిన గని వెఱ గందుచుఁ
దల యూఁచి కరాంగుళంబు దనముక్కుపయిం
జెలువుగ నిడుకొని 'దానవ
కులమున నేఁ బుట్టి చెనఁటికుక్షికిఁ గాఁగన్.

167


ఉ.

చంపితిఁ బెక్కుజంతువులఁ జాన! భవత్సము లైన సత్యవా
క్సంపద గల్గువారిఁ బొడగాన; దురాత్ముఁడ నైననాకు సి
ద్ధింపక యున్నె దుర్గతి? సుదృష్టి యెలర్పఁగ శుద్ధదేహిఁ గా
వింపఁ గదమ్మ! నన్ను' నని వేగమ వ్రాలెఁ బదద్వయంబునన్.

168


వ.

ఇట్లు వ్రాలిన.

169


క.

'అన్నన్న! యేల యిటువలె
నన్న! మిగులఁ బ్రొద్దు వోయె నాఁకొని కృశమై
యున్నాఁడ ' వనుచు నెత్తెఁ బ్ర
సన్నవదన యగుచు హస్తజలజాగ్రమునన్.

170


క.

ఎత్తిన లేచి కరద్వయ
మెత్తి లలలాటమున మోపి 'యిందుముఖీ! య
త్యుత్తమధర్మపథమునకు
నుత్తునిఁ గావించి కార్యయుక్తిఁ దెలుపవే.

171


క.

విను నీ సూనృతనిష్ఠయు,
ఘనుఁడగు నీ మగనిపెంపుఁ గడపట న వ్వి
ప్రుని వైరాగ్యంబును నా
మనమునకుఁ బ్రమోదరసనిమగ్నతఁ జేసెన్.

172


వ.

 కావున నాకు ధర్మోపదేశంబు చేసి పురాకృత దుష్కృతంబులకు నిష్కృతి
గావింపు' మనిన నవ్వనిత యి ట్లను 'నీ విప్పుడు క్షుత్పీడితుండవై యున్న
వాఁడ వస్మదీయదేహం బాహారంబుగాఁ గొని తృప్తుండవై మఱి నీ వెవ్వరి