పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/154

మదనరేఖ కథ

93

⁠

'విను మిదె యామ్నాయవిదుఁ డైనవిప్రుఁడు        ధర్మప్రజార్ధమై తగినకన్య నరసి పెండిలియాడ నరుగుచో విఘ్నంబుఁ        గావించుపాపానఁ బోవుదాన నప్పుడు రాకున్న' నని పల్కఁ' 'బోఁబోలు'        ననియె నాగురుపుత్రుఁ, డట్ల పలికి

⁠

తే.⁠

యరిగె రాజపుత్రి మరుసాయకము గుఱిఁ దూఱ నాఁటి తిరిగి దొనకు నేఁగు నట్లు నిర్వికారయానంబుతోఁ గీర్తి సదన మైన తండ్రి సదనమునకు.

⁠ 97

వ.⁠

అంత నయ్యంతికిం దంత్రి యను రాజకుమారుండు వరుండై ప్రధమసంగ మోత్సవసముత్సుకం బగు మనంబున దూతికాజనంబులం బనుప వార లచ్చె లువం బిలువం బోయిన.

⁠ 98

ఆ.⁠

ఆనృపాలపుత్రి యాదటఁ గై సేసి యతనుపాలి కరుగు రతియ పోలె నరిగి యరిగి మున్ను గురుతనూజునితోడఁ బల్కినట్టి కడిఁదిబాసఁ దలఁచి.

⁠ 99

చ.⁠

మదిఁ దలపోసి 'యాగురుకుమారునితో నలనాఁడు మత్పతిం గదియుటకంటె మున్ను నినుఁ గానఁగ వచ్చెద నమ్ము మంటి, నీ యదన నితండు నన్ను గవయన్ గుతుకంబునఁ బిల్వఁ బంచె నా కదియు నవశ్య, మిప్పనియు నర్హమ, యెయ్యది యాచరింతునో.

⁠ 100

సీ.⁠

విప్రుపాలికిఁ బోయి వేగ వచ్చెద నన్న        నృపదూతికల నాకు నిల్ప రాదు మగనికోరిక దీర్చి మఱి వత్తు నని యేను        జనిన నసత్యదోషంబు వచ్చు నీపూట దప్పించి యెల్లి చూచెద [1]నని        పతి వేడ్కఁ జెఱుచుట పాడి గాదు

⁠

1. నన్న