పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/132

పుష్పగంధి కథ

71

⁠

వ్వనితకు నీకు నిప్పుడ యవశ్యముఁ బోం దొనరింతు' నంచుఁ జ య్యనఁ జనుదెంచె నాసరసిజానన లేఁగినచొప్పు వెంబడిన్.

⁠ 85

సీ.⁠

ఈరీతిఁ జనుదెంచి యెదురుకట్లను నొక్క        మాధవీవనలతామంటపంబు క్రింద నందఱుఁ గూడి కిసలయశయ్యవైఁ        బూఁబోఁడి నునిచి కప్పురపుధూళి యఱకాళ్ళఁ దోముచు నఖిలాంగకములందుఁ        బాటించి చందనపంక మలఁది పదను డించినచోటఁ బన్నీరు చల్లుచుఁ        గదళీదళంబులఁ గదిసి విసరి

⁠

ఆ.⁠

తరుణిమేన విరహతాప మగ్గల మైనఁ గాము, సోముఁ, గమ్మగాలి, నళులఁ, బికము, శుకముఁ బేరు పేరఁ బ్రార్థింపుచు సంభ్రమించుచున్న సఖులఁ గనియె.

⁠ 86

చ.⁠

కని 'మీ రెవ్వరు? మీలతాంగి కిచట గామజ్వరం బేమిటన్ జనియించెన్? శిశిరోపచారములచే శాంతంబు గాదో కదే? వనితారత్నములార! చెప్పుఁ డనిన వామాక్షు లా రాజనం దనమిత్రు న్వెసఁ జేర వచ్చి విగళద్బాష్పేక్షణాంభోజలై.

⁠ 87

క.⁠

'అన్నా! యే మని చెప్పుదు మిన్నగరమురాజుకూఁతు రీవిరహిణి యు ద్భిన్నసరోజానన యీ కన్నియ పే రమరుఁ బుష్పగంధి యనంగన్.

⁠ 88

ఉ.⁠

ఈ సతి కేము నెచ్చెలుల, మీ యెలదోఁటకు వచ్చి నిశ్చలో ల్లాసవిలాసహాసము లెలర్పఁగ వేడ్కలు సల్పుచుండగా నాసమయంబునందు నొకఁ డయ్యలరమ్ములు నిక్షుదండబా ణాసనముం దొలంగ నిడి యంగజుఁ డొంటియ వచ్చుచాడ్పునన్.

⁠ 89

మ.⁠

మిగులం జక్కనివాఁడు కాంచనరుచిన్ మేదించిన ట్లంగకాం తి గడుం బొల్పగువాఁడు యౌవనమదోద్రేకంబునం దద్దయుం

⁠