పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/130

పుష్పగంధి కథ

69

⁠

డీమెయిఁ [1]బొలసిన గయికొని యే మేనియుఁ జేయుభూత మిచ్చటఁ గలదో!

⁠ 73

ఉ.⁠

ఇయ్యవనీశనందనున కిప్పుడ యీదురవస్థ రాఁ గతం బెయ్యది యొక్కొ? యే నితని నేక్రియఁ జేకొని తేర్తు నొక్కొ? నా కియ్యెడ నిష్టకృత్యమున కెవ్వఁడు దోడ్చడఁ గల్గువాఁ డొకో? దయ్యమ! యేమి చేతు నని తల్లడ మందుచుఁ జేరి యిట్లనున్.

⁠ 74

క.⁠

ధీరోదాత్తగుణోత్తర! యో రాజకుమార! నీకు నుదితమె యి ట్లీ దారుణతామసభావము గూరి వృథాభేదమునకుఁ గుదురై యుండన్.'

⁠ 75

చ.⁠

అనుచు సఖుండు పల్కుటయు నంకిలి దేఱినచిత్తవృత్తితో గను దెఱవం దలంచి యధికంబుగఁ గ్రమ్మెడుబాష్పవారితో నెనసినఱెప్ప లెత్తుటయు, నెత్తి సుఖాసనుఁ జేసి కన్ను ల ల్లన నఱచేత నొ త్తి వికలంబగుహారము చక్కఁ ద్రోయుచున్

⁠ 76

వ.⁠

తత్సమీపపుష్పితలతాలవాలంబున మకరందవిందు సంవాసితంబు లగు నంబు పులు కరపుటంబులం దెచ్చి యందిచ్చి ముఖప్రక్షాళనంబు చేయించి యాతని నవలోకించి.

⁠ 77

క.⁠

నీ కిట్టి కడిఁది దుర్దశ రాకకుఁ గత మేమి యనిన రాజతనూజుం 'డాకర్ణింపు మిచట నొక కోకిలశుకవాణిఁ బుష్పకోమలఁ గంటిన్.

⁠ 78

సీ.⁠

చిగురుటాకులలోని జిగిఁ గూర్చి యాబాల        యఱకాళ్ళఁ జేతుల నలఁది రొక్కొ పసిడితీఁగెలమీఁది ప్రభ దెచ్చి యాకాంత        మెయిదీఁగె యంతట మేది రొక్కొ చంద్రబింబముకాంతి సవరించి యాలేమ        మోమున నునుపుగాఁ దోమి రొక్కొ

⁠

1. బొలిసిన