47
తావు లేలే రాజులకు దయ గొంత పుట్టదాయ ! కావరమే ఘనమాయఁ గలికాలమహిమా ||తతి|| 4
నిరపరాధులఁ జంపి నెత్తురు వారించఁగాను తెరల కెట్టుండిరో దిక్పాలులు ! విరసవర్తను లుండే విపరీతకాలమున గరువాలుం గపటాలె కలికాలమహిమా ||తతి|| 5
వుపమించి దంపతులు వొకరొకరినిం జూడ ! చపలదుఃఖములతో సమయఁగాను ! తపములు జపములు ధర్మము లెం దణఁగెనో ! కపురుంబాపాలు నిండెఁ గలికాలమహిమా ||తతి|| 6
తలలు వట్టీడువఁగాను తల్లులు బిడ్డల వేయ ! తలఁపెట్టుండెనో యంతర్యామికి ! మలసి ముక్కులు గోయ మరుఁ డెట్టు వోరిచెనో ! కలఁకలే ఘనమాయఁ గలికాలమహిమా ||తతి|| 7
దీనతలోఁబడి గుండెదిగు లసురుసురులు ! వాని నెట్లు లోఁగొనెనో వాయుదేవుఁడు ! గూనువంచి తల్లి చూడఁ గొడుకుఁ గుత్తిక గోయఁ ! గానఁబడె నింతేసి కలికాలమహిమా ||తతి|| 8
పలుమాఱు నమ్మించి ప్రాణములు గొనఁగాను ! యిలఁ దమలోఁ బ్రాణా లెట్లుండెనో ! నెలవై శ్రీవెంకటేశ నీవే యెఱుంగుదువు ! కలుషమే ఘనమాయఁ గలికాలమహిమా ||తతి|| 9
అన్న. అధ్యా. 373 ఱేకు.
గజపతులు విద్యానగరము నాక్రమించినప్పు డాతఁ డొడ్డెబాస నేర్చుకోవలసినవాఁ డయినాఁడు గాఁబోలును. దీనిని సంకీర్తనమునఁ
