బాలరామాయణము పుస్తకాలుదాతు
వేయు సజ్జనకోలలు విరిచివైతు (3-143)
చరికుండ పగులగొట్టుదు పరువడి
సూత్రంబు త్రెంచి పారగవైతున్
మరిమరి బలపములిచ్చిన పొరినమలుదు
బగులగొట్టిపోయెనటందున్. (3-143)
నన్ను బింగీలుపెట్టించునాడె యయ్యవారు
నిద్రింపగా జూచి చేరి యచట
చింతవ్రేల్ కొమ్మవంచుక సిగకుగట్టి
విడిచి యురికితినయగారు మిడికికూయ (3-144)
పల్లె బళ్ళలో మధ్యాహ్నము అయ్యవారు బడిలో గురిపెట్టి నిద్రించుట వాడుక. ఎండకాలము చింతచెట్లక్రింద బడి సాగెడిది. పెద్ద పలక అన కట్టెపలక; బలప మన మెత్తని కోపు బలపము. పొగాకువాడుక దేశమందు విరివిగా వ్యాపించిపోయెను. బట్టసంచిలో పొగాకు పెట్టుకొని వెంట తీసికొని పోవుచుండిరి. దానిని పొగాకు తిత్తి యనిరి (2-76). గ్రామ కరణాలు కూడా పొగాకు చుట్టలు త్రాగుటకు బాగా అలవాటుపడిరి. వారి వేషముకూడా గమనింప దగినది.
తెలితలపాగ, చొక్క, మొలతిత్తి, భుజంబున జల్వపచ్చడం,
బలచిటివ్రేల ముద్రిక, యొయారముమీర పొగాకుచుట్ట సొం
పలరెడు కావిదోవతి, పదాబ్జ యుగంబుగ ముచ్చెలొప్పగా
నలనిభుడంత గ్రామకరణం బటకై చనుదెంచె నంతటన్. (3-92)
చొక్కా అనునది తెనుగుపదము కాదు. తెనుగు వేషముతో జొరబడిన అరబీ పదము. "చొగా" అని నిలువుటంగీకి అరబీలో పేరు కలదు. అదే చొక్కా అయినది. స్త్రీలు కూడా పొగాకును వక్క తమలపాకులతోపాటు నమలుటకు అలవాటు పడిరి. (4-158). శుక సప్తతి కవి కాలమునాటికి (క్రీ.శ. 1600) నారాయణకవి నాటికి స్త్రీల భూషణములలో భేదము రాలేదు. నారాయణకవి తెలిపిన కొన్ని భూషణము లేవనగా
