పుట:AndhraRachaitaluVol1.djvu/8

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

సమర్పణావతారిక

ఇది పదియేండ్లనాడె రచియించుతలంపులు లేతవంపుగా
బొదలి, సరస్వతీకరుణ పొంగులుదేరగ, పేరు నాదిగా
గదలిన ' ఆంధ్రి ' నొక్కొకటిగా బ్రకటించుచు వచ్చినాడ; నీ
బ్రదుకున కాయదృష్టమును బట్టకపోయె నొకింత కాలమున్.
అది మూడేడుల ముచ్చటై నడచిపో - నల్లల్లనన్ సాహితీ
హృదయస్పందము గుర్తులందుకొని ' ఆంధ్రీ ' పత్త్రికారత్న మ
భ్యుదయ చ్ఛాయల కెక్కుకాలమున నయ్యో ! పాపినై యాపికొ
న్న దరిద్రుండను; నిద్రలో గలవరింతల్ నేటి నాయూహముల్.

నాట ననిచిన యీ కూర్పు నేటి కిటులు
పెనిచి, మాతల్లి నెత్తిపెంచిన జనకుడు
రాజయోగి: శ్రీ ఆకొండి రామమూర్తి
శాస్త్రి కుడుగరలిడుదు బుష్పసరభరము.
ఇచ్చుటయు, వారు మేమును బుచ్చుకొనుట
మూడు తరముల యాచారముగ రహించు;
నిపుడు మాయdi పయిచేయి; యిచ్చువాడ
నేను; నాకృతికి బ్రహిగ్రహిత తాత.
' పోల్వరము ' వెళ్లి వచ్చునప్పుడదియేమొ !
వెక్కసం బౌను, అమ్మమ్మ వెర్రిప్రేమ;
ఆమె కనులు కృపాఝరు; లామె వోయు
దీవనలు లేక రాలేను రేవుదాటి.

మువ్వపుమోసులై యమృతమానసులై కనటింతలేని లే
నవ్వులరాసులై మెరసినార లఖండరసస్వరూపు; లా