రింప మానిరని తలచుట మేలు. ఇతడు కవిత్వ మెట్లుండవలెనో యీ క్రిందిపద్యమున దెలిపియున్నాడు-
చ. ఘనతరఘూర్జరీకుచయుగక్రియ గూడముగాక ద్రావిడీ
స్తనగతి దేటగాక యరచాటగునాంధ్రవధూటిచొక్కపుం
జనుగవబోలి తేటయును జాటుదనంబును గాక యుండ జె
ప్పినయదెపో కవిత్వ మనిపించు నగిం చటుగాకయుండినన్.
వ్యాకరణదోషము లనేకము లున్నను మొత్తముమీద నీతని కవిత్వము పయినిజెప్పినట్లే యుండి ప్రౌడమయి హృదయాహ్లాదజనకముగా నున్నది. పర్వతరాజపుత్రుడయిన యీ వేంకటనాథకవి పంచ తంత్రములోని కొన్ని పద్యములను నిందుదాహరించు చున్నాను-
చ. పలికినమాట నిల్వ డెడపందడపం జెడనాదు వచ్చుమె
చ్చుల దిగమ్రింగు దొల్తొలుత జూచినచూపుల జూడ డేర్పడం
జులకదనం బొనర్చు నెరసుల్ఘటియించు నదల్చివైచు గే
వలనృపసంశ్రయంబు పగవారలకు స్వల దివ్వనుంధరన్- [మిత్రభేధము]
చ. ఇట ననుడించి యేమిగత మేగెను చెప్పగదన్న యెట్టులె
క్కటిని జరింతు నన్న తృటికాలము ని న్నెడబాసియున్కి దు
ర్ఘటముగదన్న నాకడను గల్గిన యీధృతి యెందు బోయె ని
ప్పటికి విచిత్ర మన్న విధి భద్రవిరోధిగదన్న యెన్నగన్- [సుహృల్లాభము]
చ. సురియ కరంబునం గొనక శూరుడు నీతికళావిలాసభా
సురుడు వధించు వైరి విరసున్ దవుదవ్వుల జెంత నుండియున్
సురియ ధరించియున్ మగువచొప్పున నేమియు జేయలేడు త
న్గెరలగజేయ మానవ నికృష్ణుడు మాటలు వేయునేటికిన్- [సం.విగ్ర]
