క. చీపరపాపరతీగల| జేపలబు ట్టల్లినట్లు చెప్పెడు నీయీ
కావుకవిత్వపుమాటలు| బావనకవివరునిచెవికి బ్రమదం బిడునే?
అని చెప్పినట. నిజముగా రామకృష్ణకవియే చెప్పిన దయిన యెడల నీర్ష్యచేతనే చెప్పినదనవచ్చును. ఒకానొకకవి రాయలయాస్థానమునకు వచ్చినప్పుడు
క. తువ్వట బాబా, తలపై
పువ్వట, జాబిల్లి, వల్వ బూదట, చేదే
బువ్వట, చూడగను హుళి
క్కవ్వట, యరయంగ నట్టిహరునకు జేజే.
అను పద్యమునుజెప్పి తాటాకుమీద వ్రాయమని యిందలి "తువ్వ" "హళుక్కి" అను పదములను వికారముగా జదివి రామకృష్ణు డాకవిని పరాభవించి పంపెనని చెప్పుదురు. ఈకథ కేవలపామరజనై కాదరణీయము. అప్పకవీయమునం దుదాహరింపబడిన రామకృష్ణకవి యొక్క చాటుపద్యముల రెంటిలోను,
క. బసవనకు బుట్టినప్పుడె
పసరము గోవిందరాజు పసరం బైనన్
గస వేటికి దిన డనగా
గసవుం దిను శత్రు లాజి- గదిసినవేళన్.
అను పద్యమువలన నతడు పరులను దూషించుస్వభావము కలవాడయినట్టు కనబడుచున్నను,
క. చిన్నన్న ద్విపద కెరగును
బన్నుగ బెదతిరుమలయ్య పదమున కెరగున్
మిన్నంది మొరసె నరసిం
గన్నకవిత్వంబు పద్యగద్యశ్రేణిన్.
