“నాకు ఒక్కటే చుక్క చక్కని చుక్క”
“మీ ముక్కలు మాబాగున్నాయి. నేను చుక్కనేగాని వెలుగులేని చుక్కను.”
“నా జీవితమంతా వెలిగే చుక్కవు.”
“నా చెయ్యి వదలరా ఏమిటి?”
"క్షమించు. ఏదో పువ్వు చేత్తో పట్టుకున్నట్టుంది.”
“చూడండి, నా మణికట్టు ఏలా కందిపోతోందో.”
“ఆమె నవ్వుతూ పెదవులు పూవులా ముడిచింది.
“అయ్యో ఎఱ్ఱటిగాజు ధరించినట్టు కందింది. నేను వట్టి బండవాణ్ణి.”
“ఎవరండీ మిమ్మల్ని బండవారనేది? మీ చెల్లెల్ని పువ్వులా ఎత్తేశారు.”
“నిన్నూ ఎత్తుతాను చూడా.”
నాగదత్తుడు ఆమె నడుం రెండుచేతులతో పట్టి సువ్వున పైకి ఎత్తి వేశాడు.
“నన్ను దింపండి. నాకు భయమేస్తోంది, ఎవరన్నా వస్తారు.”
“ఎవరు చూడవస్తారు” అని ఆమెను తన హృదయం మీదకు దింపుకొని, గట్టిగా అదుముకొని, ఆమె పెదవులను గాఢంగా చుంబించినాడు. ఆ బాలిక కళ్ళు మూసుకుని మళ్ళీ ముద్దులిచ్చింది. అతడామెను ఎత్తుకొని తన చెల్లెలూ ఆమే కూర్చుండిన రాతిమీదకు తీసుకువెళ్ళి అక్కడ కూర్చుండ పెట్టి ఆమె ప్రక్కనే కూర్చున్నాడు.
“మీరు ఒక పరాయి అమ్మాయిని ఈలా చేయవచ్చునా?”
“నేను ఇదివరకు ఏ అమ్మాయినీ ఈలా చేయలేదు. నువ్వు నాకు పరాయి అమ్మాయివి కావు. మనం క్షత్రియులం. నా ఖడ్గాన్ని నువ్వు దాచావు. నీ వల్కలాన్ని నేను దాచాను. ఇంతకన్న గాంధర్వ వివాహం ఏం కావాలి?”
“మనిద్దరికీ వివాహమే అయిపోయిందా! ఇదెక్కడ శాస్త్రమండీ?”
“ఆపస్తంభుల సూత్రం. వివాహంకాని బాలిక స్తనవల్కలం తీసుకొన్నవాడు ఆమెను వివాహానికై అడిగినట్లు, ఆమె ఖడ్గం తీసుకుంటే ఒప్పుకున్నట్లు. ఇదే గాంధర్వం.”
“అమ్మయ్యో! మా నాన్నగారు నన్ను చీల్చివేస్తారు.”
“ఎందుకు?”
“గాంధర్వ వివాహం చేసుకొని...”
“చేసుకునీ?”
“చేసుకుని.... ఆ.... భర్త.... భార్యను గట్టిగా హృదయానికి అదుముకోనందుకు.”
“ఆసి దొంగా!” అతడామెను గాఢంగా కౌగిలించుకొని ఒళ్ళు వేడెక్కి మత్తెక్కి ఆమె తలను తన చెంపలకు గాఢంగా అదుముకొన్నాడు. ఇంకా కొంత సేపు ఇద్దరూ ఉంటే ఏమవుతుందో అని ఆ బాలికా, అతడూ ఒక్కసారిగా అనుకొని ఒక్కసారిగా లేచారు. యశోద "తారా! అన్నా!” అంటూ కేకవేసుకుంటూ వచ్చింది.
★ ★ ★
అడివి బాపిరాజు రచనలు - 6
71
అడవి శాంతిశ్రీ(చారిత్రాత్మక నవల)
