“అందుకే కాబోలు నన్ను 'వెన్నెలా' అని పిలువసాగినారు.”
“నిన్ను ఏ పేరు పెట్టి పిలిచినా తనివి తీరదు.”
“నన్ను మించిపోతుంది నా పేరనా?”
“నీ పేరునే నీవు ఎప్పుడూ మించిపోతున్నావు.”
“చూడండీ! ఇంతవరకూ నన్ను పొగడిపొగడి వదిలారు. అది అలా ఉంచండి. కాని ఒక విషయంలో మీరు అసత్యదోషం సలుపుతూ ఉండడంవల్ల మీ వర్ణన కూడా నమ్మకూడదేమో అనిపిస్తుంది ప్రాణప్రియా!”
“నేనా అసత్యదోషం చేసేది?”
“అవును!”
“ఏలాగు?”
“మిమ్ములనుగూర్చి మీరు చెప్పుకోనే చెప్పుకోరు.”
“ఏమని?”
“బుద్ధిలో అమితాభబుద్ధునివంటివారని, నా హృదయం ఆత్మ నిండిపోయి ఉన్నారని"
“నీకే ఇదంతా తెలిసినప్పుడు నేను చెప్పకపోతే అసత్య దోషం ఎట్టా అవుతుంది? నువ్వు ఎలాంటిదానవో నాకు చెప్పాలా?”
“మీ సౌందర్యం అతిలోకం.”
“దివ్యజ్యోత్సకాంతులు ప్రసరించే నీ చూపులు నా చూపులలో వాలుతూ ఉంటే వర్ణనాతీతాలై, స్విన్నాలై అమృతప్రవాహాలై, జపాకుట్మలా లైన నీ పెదవులు మాటలాడుతూ కదులుతూ ఉంటే శాంతీ! నాలో ఉన్న ధైర్యం పటాపంచలై పోతున్నది నిన్ను నా హృదయంలో దాచుకుని, నాలో లయించుకోలేక పోతున్నానుదేవి!”
“నేను మీలో అణువును ప్రభూ! మీరు నన్ను శివునిలా అర్ధదేహ మాత్రం ధరించినా, విష్ణునిలా హృదయంలో ధరించినా, బ్రహ్మలా నాలుకపై ధరించినా నాకు తృప్తితీరదు. నన్ను మీ ప్రతి అణువునా లయించి పోనివ్వండి ప్రభూ! దినానికి ఏవోకొన్ని క్షణికాలైనా విడిచి ఉండవలసి వస్తూ ఉంటే ఆ క్షణికాలు పదీ నాకు యుగాలై పోతున్నాయి ప్రభూ!”
“శాంతీ! ఇప్పటికీ - “నువ్వు ధనకకుటుంబానికి కోడలుగా వచ్చావనే నమ్మకం చాలక, వట్టి స్వప్నమేమో' అని భయపడుతూ ఉంటాను."
అతడామెను తన దృఢబాహువులతో కర్కశంగా కౌగలించుకొన్నాడు.ఇద్దరు ఆనందంతో ఉప్పొంగిపోయినారు. ఒకరి కౌగిలో ఒకరు లయమై పోయినారు.
ఓం అసతోమా సద్గమయ
తమసోమా జ్యోతిర్గమయ
మృత్యోర్మా అమృతం గమయ
బుద్ధం వరణం గచ్ఛామి
ధర్మం శరణం గచ్ఛామి
సంఘం శరణం గచ్ఛామి.
సమాప్తం
అడవి బాపిరాజు రచనలు - 6
226
అడవి శాంతిశ్రీ (చారిత్రాత్మక నవల)
