“నువ్వూ, నేనూ!”
“ఇదేమిటి?”
“మా వదినకు ఒక ముద్దు” అని తారానికను యశోదనాగనిక గాఢంగా కౌగిలించుకుంది. తారానిక యశోదను కౌగిలించుకొంది.
5
ఆనాటి విషయాలన్నీ తారానికకు జ్ఞాపకం వచ్చినవి. ఆమె మోము ఆనందంతో అరుణరాగ సుందరమై వెలిగినది. ఇంతలో యశోదనాగనిక పరుగున అక్కడకు వచ్చి.
“చిన్న వదినా!
చిన్నారి వదినా!
కన్న వదినా!
కమ్మని వదినా!
ఏమిటే నువు కలలు కంటావూ
వదినా!
మిలమిలలాడేవూ?"
అని పాడి, ఆడుతూ వచ్చి తారానికకడ వాలింది.
“ప్రియుడు దొరకని బాలికటా,
బాలిక అందంకూర్చిన విధిటా
అటు ఇటు ఆడీ
అల్ల రిచేసి,
ప్రియుడు ఎక్కడని
వెదుకుతున్నదటా!"
అని పాడుతూ తారానిక లేచి నాట్యంచేయ సాగింది
యశోద : ఎవరు విన్నా నవ్వి పోదురూ!
ఎవరు కన్నా తెల్లపోదురూ
ప్రణయ తాపమున బాదావతీయై
బాలిక ఒక్కతె నాట్యమాడితే
ఎవ్వరూ వినినా,
ఎవ్వరు కనినా
తారానిక : ప్రేమ సంగతీ తెలియని బాలిక
ప్రేమామృతమును క్రోలని ముగుదా
ప్రణయవిషయములు మాటలాడితే
ప్రజలు చూచితె ముక్కునవ్రేలుగ
ఫక్కున నవ్వుతు పగలబడుదురూ
ఎవ్వరూ వినినా,
ఎవ్వరు కనినా?
అడివి బాపిరాజు రచనలు - 6
144
అడవి శాంతిశ్రీ(చారిత్రాత్మక నవల)
