గృహ బుద్ధుని జేయగా స్త్రీలవలె చేతులకు గాజులు తొడుగు కొని యింటనుండుట కేల సిగ్గుపడకున్నారు? నేనిట్లు బాహాటముగా మిమ్ము నవమానపరుపుచుండగా మీరు విని యెట్లు సహించెదరు? ఇంతకంటె యుద్ధముచేసి వైరులచే జంపబడుట సర్వోత్తమము కాదా? శూరాగ్రేసరులగు సరదారులారా! మీరిటుల నుపేక్ష చేయకుడు! మీకు గలిన పౌరుష హీనతయను కళంకముసంపూర్ణముగా గడుగుడు. మీకుగల శౌర్యధైర్యాధిగుణముల నగుపరుప నిదియే సమయము. లెండు నడుపుడు. మరియొకరి రాకకు నిరీక్షింపనేల? ఒరలనుండి మీమీ ఖడ్గములను తీయుడు. "జయహర! జయమహాదేవ" యను రణఘోష మొనర్పుడు. తీవ్రగతి నరిగి సంగ్రామరంగమునందు మీమీ ప్రతాపములను గనుపరుపుడు! నేనిదే యుద్ధమునకు బోవుచున్నదానను."
ఇట్లని యామె యొకగుర్రము నెక్కెను. అప్పుడు రజపూతులందరు తమ యౌదాసీన్యమును వదలి యుద్ధసన్నద్ధులైరి. మేకలుగానున్న యా వీరులు విరాబాయి ప్రోత్సాహముచే శార్దూలములుగా మారిరి! అందువలన నా భీమ పరాక్రములందరును నేకవాక్యతగా జయఘోష మొనర్చిరి. అపుడు వారందరు "యుద్ధమునందు శత్రువులను జంపెదము లేక వారిచే జచ్చెదమే కాని పగరకు వెన్నియ్యమ"ని ప్రమాణములు చేసిరి.
విరాబాయియు వారి యావేశమును, దృడనిశ్చయమును గని విశేష ప్రోత్సాహము గలదియై యుద్ధమునకు
