నౌ ఘస్రంబునఁ జేయఁగావలయునం టాచేయు నింజక్షనుల్.
మోఘంబౌనఁట యట్లకానియెడ. తన్మూలంబునంజేసి యా
ద్రాఘిష్టేక్షణుఁ డాచికిత్స యునిచెం దర్వాతికి౯ భాస్కరా!
హర్షంబొంది ప్రసాదరావు మఱి నా హార్టుం బరీక్షించె. దు
ర్ధర్షంబై యట స్పంద మెక్కుడగుచుం దానుంట గన్పెట్టె. నా
శీర్షంబందలి వ్రాఁతకై మనములోఁ జింతించెఁదా భాస్కరా!
ఒదవంగాఁగలదంట ప్రాణములకే యోజ౯ మహోపద్రవం.
బదియోజించి ప్రసాదరావు మదిలో నద్దాని నట్లుంచి నా
హృదయస్పందము తగ్గుకై సలిపె ముం దేమేమియో భాస్కరా
భూషల్ చేయుచునున్న వాఁడు చెయికి౯. పోకాడ దింకద్ది. నా
వేషం బీగతినున్న. దేమియనదు౯? విశ్వాతిశాయి త్వదు
న్మేషద్వీక్షణ మించుకంత విడు నామీఁద౯ నడి౯ భాస్కరా!
కావ నొనర్చుచుండఁడొకొ గట్టిప్రయత్న? మిఁకేల దీనిదౌ
చేవ నశింపకుండవలె? చేకురఁగావలె నిన్నివిఘ్నముల్?
దైవబలప్రవృత్తమె యిదంగద. మేటికి శంక? భాస్కరా! ౧౭౯
వావళి యుండియున్నదని యడ్డముచెప్పకు. నిద్రలేచి నే
నావల కేగుదేరఁగనె యక్షులలోఁబడు దేవుఁ డీవె. ఏ
దేవులుఁ గానరారు ప్రయతించినయేనియు నాకు భాస్కరా!
న్నాణముఁ జాటుచున్నతవి నాపద మీగతినుండ వారి మా
గాణముగూర్చియేగు టతికష్టముగావున దేవుఁడన్న దృ
క్కోణముల౯ సదా పడెడి కోణునితండ్రివి నీవె భాస్కరా!
