ఒక్కనికోసమే ద్రుహిణుఁ డోపికతోడ సృజింపఁబోలు. అ
మ్మక్క! భిషక్కు లొక్కరును వ్యాధ్యభిధానము చెప్పలేకయే
ప్రక్కలుచూతురొక్కొ యిది ప్రాతయలంతయెయైన భాస్కరా!
కగ్గిరిరావొ రాను గబురంపుచునుండు ప్రసాదరావొ తా
మిగ్గదముం గుదుర్తురని యెంతయు నమ్మకముండె. వారల౯
డగ్గర నెంతకుం దెఱపి నాకుఁ దటస్థముగాదు భాస్కరా! ౭౧
కున్నయసాధ్యమైనపని యొక్కఁడె. అయ్యది యెద్దియన్న నా
అన్నకొమాళ్ళపాలఁ గలయప్పుపరిష్కృతి. అద్ది యెన్నినా
ళ్ళున్నన్ను దీరదయ్యె. అదియు౯ మదదృష్టముకాదె భాస్కరా!
దూరగతామలాపురముత్రోవను బోవక యంతకన్నను౯
చెరువయైన బందరును జేరఁగఁబో గిరిరావుగారు న౯
గౌరవబుద్ధిఁ జూచి యొసఁగందగువాని నొసంగె భాస్కరా!
బులు. పదునాలుగేడు లవి పుస్తకము ల్చదివించె. వానితో
కలపని లేకపోయె నిఁక. గ్రంథము లెవియు లేకె చూడఁగ౯
కలిగితిఁగావి దూరగము గంగొనఁజాలఁగనైతి భాస్కరా!
అద్దములు౯ లభించుననునాస మఱెవ్వియుఁ బెట్టుకోకయే
ప్రొద్దులుపుచ్చఁబుచ్చ నటుపోవుట నాఁటికి సంభవించె నా.
కద్ది వచింప నాతఁ డపు డక్షుల నద్దము లుంచె భాస్కరా!
చప్పున నెదొ యీఁగడఁగె. చన్నవి కొన్నిదినంబు. లెంతకు౯
నొప్పి శమింప.దస్మదురునోదన మూత్రపరీక్షచేసి తా
అప్పుడు ధాతుపాతమును నాతఁడెఱుంగఁగఁగల్గె భాస్కరా! ౭౬
