429
అ నం తా మా త్యుఁ డు
ఈ మహాకవియే యనంతచ్ఛందస్సను పేరం బరగిస యొక, మంచి ఛందో లక్షణమును గూడ రచియించి యున్నాడు.
అనంతుని కవిత్వరీతి తెలియటకయి యాయన కృతులనుండి కొన్ని పద్యముల నిం దుదాహరించు చున్నాను.
భో జ రా జీ యు ము
ఉ. ఓలి గృహస్థధర్మముల నుండెడువానికి గ్రాసవాసముల్
చాలఁగఁ గల్గి పుత్త్రుఁలు గళత్రము సౌఖ్యము నొంద బంధువుల్
మేలన నార్యకోటి మది మెచ్చఁగ నుండుట యున్కిగాక యే
చాలును లేక యీచెనఁటిజాలిఁ బడం బనియేమి చెప్పుమా! ఆ. 2
చ. ఇటు తగునయ్య విప్రుడ వహీనగుణాఢ్యుఁడ వీవు; నీకు నే
మిటి కిటువంటి దౌష్ట్యము? క్షమించునె మజ్జనకుండు నిన్ను ద
క్కటి జను లేమి యండ్రు? మదిఁ గాంక్షయె కల్గిన నగ్నిసాక్షిగాఁ
జిటికెన వట్టి కాక వృథ చేయుట ధర్మమె కన్యకాత్వమున్ ఆ.4
ఉ. తెచ్చిన నేమి సర్వజగతీభరణక్షముఁడై న యచ్యుతుం
డచ్చుగ నెల్లజీవులకు నారసి యన్నము వెట్టుచుండు నే
నిచ్చట నొంటి నున్న తఱి నేల తలంపఁడు? జాఠరాగ్నిచే
వెచ్చుచునున్న నన్నుఁ దగమే తనకింత యుపేక్ష చేయఁగన్. ఆ.5
ఉ. ఆయతరీతిఁ దద్ధ్వని రసాయనమై చెవి సోఁక నప్పు డం
బే యనుచుం బ్రతిస్వనము పెల్లుగఁ జూపుచుఁ బాఱి ధేనువున్
డాయఁగఁ బోయి వేడుక నొడల్ కదలించుచు వాల మార్చుచున్
బాయక గుప్పునం గుడిచె బాలవృషంబు నిజాంశ దుగ్ధముల్. ఆ.6
ఛ O ద స్సు
క. కాకుస్వరయతి యగు నితఁ
డే కదలక జలధిఁ బవ్వళించె ననగ బ్ర
శ్నా కలితదీర్ఘమున నతఁ
డే కవ్వడిరధము గడిపె నిమ్ముల ననఁగన్
