359
నా చ న సో ముఁ డు
పాయగొమ్మల నల్లపట్టు దగిల్చి య
క్కొనయాకుపై వెండికోర పెట్టి
ధవళ కేతకధూళి గాత్రమునఁ జఱిచి
మోకఁమామిడి కొకకొంత మ్రొక్కి నిలిచి
యొడలిలోఁ జక్క-సగము నా కొసఁగు మనుడు
నద్రికన్యక తల వంచె హరుఁడు నవ్వె.
చ. నడక తెఱంగు మాటజతనంబు నపాంగవిలాసమున్ ముసుం
గిడిన తెఱంగు ముద్దుమొగ మించుకపంచిన సిగ్గుఁ బార్వతిం
దడఁబఱుపంగ నొ ప్పెసఁగె దర్పకవైరికి నాసపాటుగా
నడరుచుఁ జిత్రరేఖ యను నచ్చర నెచ్చెలు లిచ్ప మెచ్చఁగన్,
* * * * * * *
క. ఆవసధశోధనమునకు
సావాసులు వచ్చి కనిరి సౌధముపై సం
భావితుడై దనుజసుతా
సేవితుఁడై యున్న మనుజసింహుఁ గుమారున్.
మ. కని యక్కోమలికిం గుమారునకు సంగం బంగజాయత్తమై
యునికిన్ బాణునితోడఁ జెప్పఁ జని వా రొండేమియున్ శంక లే
క నరుం డొక్కఁడు దేవ ! నీనగరిలోఁ గన్యాజనాంతఃపురం
బున నున్నాఁడు భవత్సుతావిభూత నిప్పొందియ్యకొన్నాcడవే.
ఉ. నావుడు రోషపహ్నివలనం బొగ రేcగినభంగి మోమునం
గావిరి పర్వ నంగమునఁ గంపము నివ్వటిలంగ బాణుఁ డ
త్యావిలచిత్తుఁడై మనుజుఁ డట్టె మదీయపురంబు చొచ్చె న
చ్చేవయ కాక నానగరు చెర్చె నిసీ మగమాట లేటికిన్ ?
క. ఏ నీనటె నాకూఁతును
మానవుఁడటె నగరు చొచ్చి మాకులమునకున్
