వ్యాసావళి
వినరాదు; ప్రాదెనుగు నేర్పువారెవరిది నాట; బ్రాదెనుగు: బొత్తములు సదువంగ నేనియు నలవిగా డెల్లరకు నక్కరాల్ రామి. నట్లయ్యెను. బ్రాదెనుగ? ప్రాతెనుగ! వలయుగా కొండెద్ది వలవదం డ్రీరు. మీమాట లేటివో యించు నేనియు నాకు దెలియంగ రాదయ్య పరికించి చూడ. నిక్కమ్మ సెప్పెదను వినుండోసి మీరు; నన్ను నలుగక, నాకు దప్పుసైచుండు. నేలవేల్పులు నాగబఱగు బాసలలోన చూడంగ సాబాలు సదువులేరి, యోనమాలెనియు గఱవంగ నోపకవధానినంచును దయ్యాలపాట వ్రాతది గడముట్ట బాడంగ నేర్పునట్టిండు సిగ్గఱి కాపుకడ కేగి వేడును గమ్మొండు గివ్వుమని వాని. గిచ్చినదానిపైగైవ్రాలు సేయునేనియు నేరండ మనపాఱు బెద్ద! సీనారె పెఱవార లిదివివెడువారు? ఏలబాపలు పెద్దలని పాడుకొంట? ఏం తెనుగులు మిన్నలని పొగడుకొంట? ఏల బొంకులు వల్కి నిక్కి నీల్గుటలు? ఏల రిత్తలు సెప్పి విఱ్ఱవీగుటలు? బలెబలె! మన తెనుగు నారార్యులోటు! బలె బలె! మనతెనుగు వారాంధ్రులోటు! బలె బలె ! యాంధ్రుల నార్యులోటు! అయ్యరె! తెనుగది యార్యులబాస! అయ్యరె తెనుగది యాంధ్రులబాస! పెఱవార లెల్లరు హూణులు మ్లేచ్చులు, యవనులు, తురకలు, మాలవారట్టె! చూడుడి తెనుగులు! చూడుడి బాసలు! గనువిచ్చి కలయంగ నరసికొనుడు. నుడులను బట్టి యీర్ మానిసి కొలముల నేర్వరించితిరేని మన తెనుగు వారి గోయలతొడను నెఱుకులతోడ దగగూర్చి మఱి చెప్పవలయు జుండి. యాంధ్రుల మ్లేచ్చులని యార్యులపేర్కొన దెనుగు లాంధ్రులయేని, మ్లెచ్చుల కారె? హూణులు నాగమీసెగ్గించువారు, మ్లేచ్చులు నాగ మీ యగడారువారు, యవనులు నాగమీ పద రెడువారు మన నేల సానికి మగల కారె? నీనేల యిక మనకు,
