72
ఉమర్ ఖయ్యామ్
283
ఈశ్వరుఁడు
పరమాప్తుండు, జగన్నియంత, కరుణావారాశి ; మర్త్యుండు త
త్కరుణారాశిని బాపతాప మలినాంధఃపుంజముల్ వాయు ; నీ
సుర వేద్రావు వసంతవానరములన్ శుష్కించి ధ్యానించి యీ
శ్వరుఁ బొందన్ దలపోయ కాతఁడు తపస్సంకల్పముల్ గోరునే !
284
ఓ "వును" రేల పాపమున కూరక చింత యొనర్చెదీవు ? నీ
భావము తల్లడిల్లినను వచ్చెడు దున్నదె లేశమైన నీ
భూవలయంబునన్ గలుషమున్ బొనరింపనిచో శరణ్య మా
దేవుఁ డొసంగు నెవ్వనికి ? దీనులనేగద యాతఁ డోమెడిన్.
285
మావలనన్ సురాలయము మంజువిలాసము లుల్ల సిల్లు ; మా
భాపము పాపకూపమయి పర్వుచునున్నది ; మేము పాపమే
కేవల మాచరింపుచును గీడ్పడకుండిన, దేవుఁ డెవ్వనిన్
గావఁగ వచ్చు ? వాని కరుణన్ వెలిబుచ్చఁగనైతి నీగతిన్.
286
ఓ కరుణాళు ! నీవు కరుణోదధివై మముబోటి పాపులన్
గైకొని గాచుటే కరుణ గావున స్వర్గమునందుఁ బాపులన్
జేకొనవేమి ? నీ తపముచేతనె ముక్తి యొసంగెదేని న
య్యో ! కరుణాళుఁ డన్‌బిరుద ముండునె పాపులఁ గావకుండినన్.
