సప్తమాంకము] సీతావనవాసము 89
దములు సలుపుచుండిరి. ఆమాటలు నాకు స్పష్టముగ వినఁబడలేదు.
సీత : మాండవ్యా, కుశలవుల కేమియాపద గలుగదు గదా ? ఒక్క క్షణముసేపు విలంబన మెక్కయుగముగఁ దోఁచుచున్నది.
మాండ : అమ్మా, వా రిరువురు వాదముల నూహింప, సేనాధిపతి యశ్వమును విడువుమనియుఁ గుశుఁడు విడువననియుఁ అన్యోన్యము తర్కించుకొనుచుండినట్లు కనుపట్టినది.
సీత : [నిట్టూర్పుతో] అయ్యో! బాలుఁడెక్కడ, యజ్ఞాశ్వమును బట్టుటెక్కడ? ఇంత నేరమి దగునా? మాండవ్యా, కుశుఁడు అశ్వమును విడువలేదా?
మాండ : ప్రాణమునైన వదలి పెట్టునేమోగాని, వారువమును మాత్రము విడువఁడు.
సీత : అయ్యో! నీవైన బుద్ధి సెప్పవా?
మాండ : నే సమీపమున నుండినఁగదా -
సీత : తరువాత ?
మాండ : సేనానియును గుశుఁడును మరుప్రదేశమున కరిగిరి.
సీత : వా రచ్చటఁ బోరుసల్పిరా ?
మాండ : వేఱు చెప్పవలయునా ?
సీత : అకటా! యెంతప్రమాద మెంతప్రమాదము !
పోరులను నారితేరిన వీరులేడ ?
బాణ విన్యాస మెఱుఁగని బాలురేడ ?
శౌర్యసాహస సాధ్యంబు సమరమేడ ?
యిన్ని తలపోసి శంకించు హృదయ మకట !
మాండ : అమ్మా, శంకింపవలదు, కుశుని సంగర కళాకౌశలము వీక్షిం
