షష్ఠాంకము] సీతావనవాసము 69
మొగిలి పుట్టంగ ముండ్లును బుట్టినటులఁ
గుశలవులతోడ శౌర్యంబు గూడఁబుట్టె;
నార్యతాపస సాహచర్యమున నైన
క్షాత్రగుణముల కఱకఱ సమసిపోదు.
[లవుఁడు ప్రవేశించును]
లవు : అమ్మా, నేను సింగపుబుజ్జమ్మను ఆశ్రమానికి తెచ్చెదనంటే అన్నయ్య వద్దన్నాఁడు.
సీత : [కౌఁగిలించుకొని] అయ్యో! నా ముద్దుకూనా, క్రూరమృగములతోడ మీకేమి చర్లాటము ? అవి యొకప్పుడు మిమ్ముఁగఱచినను గఱవవచ్చును.
లవు : [నవ్వుచు] మాచేతిలో లేవా కఱకుబాణాలు ?
సీత : నాయనా! యిఁకమీఁద మీ రట్టిసాహసకార్యము లొనరిపకుఁడు. మందభాగ్యులకు నమృతముగూడ విషమగుచుండును.
లవు : అమ్మా, వాల్మీకితాతగారు చెప్పే రామాయణము నీవు వినలేదా? అందు కథానాయకుఁ డగురాముఁడు చిన్ననాఁడే తాటకను మారీచ సుబాహులను చంపినాఁడఁట! ఆయన క్షత్రయుఁడఁట! అమ్మా క్షత్రియులందరు చిన్నతనమదే యుద్ధము నేర్చుకొంటారా?
సీత : నాయనా, మునిబాలురకు మీకేల యా విచారము.
లవు : అమ్మా, వాల్మీకితాతగారు మాకు చిన్నప్పుడే బాణప్రయోగము శిక్షించినారుగదా! నేను క్షత్రయుఁడ నయ్యెదను. అమ్మా, అన్నయ్య కూడా అవుతాఁడుగదా.
సీత : [లవుని జవిరియెత్తుకొని] నా కన్నతండ్రీ, అట్లే అగుదురు లెమ్ము.
