పుట:2015.392383.Kavi-Kokila.pdf/52

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

చతుర్థాంకము] సీతావనవాసము 49

లక్ష్మ :

                      మానిని నింక నేలికొన మానితమౌ రఘువంశకీర్తికిన్
                      న్యూనతగల్గుఁగాన నెగులొందక కానన వీడుమీ సతిన్.

సీత : ఆహా! మేఘాండబరములేని వజ్రపాతము ! లక్ష్మణా, అయోధ్యలో సజ్జనులు లేరా ఇది తగదని బోధించుటకు? నీతికోవిదులగు తాపసోత్తములు కఱవయిరా? నాహృదయేశ్వరుని మనము సత్యా సత్య వివేకశూన్యమైనదా? మున్నటిప్రేమ యంతయుఁ గపటనాటకమా ?

                      హృదయకూలంకషంబుగఁ బొదలి పొంగి
                      పొరలు ప్రణయ ప్రవాహంపుఁ దరఁగలైన
                      సరసవీక్షణలసేకంబు సలుపు ప్రియుఁడె
                      యటవులకు నన్నుఁబంపుట యద్భుతంబు!

లక్ష్మ : కరుణా సముద్రుఁడు కఠినచిత్తుఁడగుట దైవ దుర్విపాకము గాక మఱి యేమనవచ్చును?

సీత : కుమారా, ఆర్యపుత్రుఁడు తనకన్నులనే విశ్వసింపఁడా? తన మనమునే సంశయించునా? నా పాతివ్రత్యము ననుమానించెనా?

                      జనముల్ నోటికివచ్చినట్లు పలుకన్ శంకింప రెవ్వారినిన్
                      మనుజాధీశ్వరుఁ డట్టి వాక్యముల సమ్మానించి, చూలాలి కాం
                      తను నిశ్చింతగఁ గానకంపఁదగవే? ధర్మంబె? యీన్యాయముల్
                      మనకై పుట్టెనె లక్ష్మణా? యిదియు సన్మార్గంబెమీబోంట్లకున్ ?

లక్ష్మ : తల్లీ, లోకపావనీ, నీపాతివ్రత్యమును రామచండ్రుఁడు