44 కవికోకిల గ్రంథావళి [చతుర్థాంకము
సీత : [నిరూపించి]
ఆశ్రమకురంగ మల్లదే ! యఱుతఁబూల
మాల వ్రేలాడ సెలయేళ్ళ కూలములను
గప్పురము లట్లు నురుగులు గాఱుచుండ
మిసిమి పచ్చిక జొంపంబు మేయుఁ గనుము !
లక్ష్మ : అమ్మా, ఈవనసౌభాగ్యము దిలకించుకొలఁది యీప్రాంతములు తాపస నిలయములుగఁ దోఁచుచున్నవి.
వనహోమోద్గత ధూమధూమ్రములు పర్ణంబుల్‌ధరాజంబులన్
బువుగుత్తుల్ మునిబాలికాపచితముల్ పూజార్థ, మిక్కానలో
సవనాజ్యామల సౌరభంబులొలుకున్ సర్వంబు; వేయేల? మౌ
ని వరుల్ కాఁపురముండు చిహ్నములురాణించున్ విశేషంబుగన్
సీత : వత్సా, మనము పోవలసిన తపోవన మెంతదూరముననున్నది?
లక్ష్మ : ఈ భాగీరథీ పరిసరారణ్యముననే కొంత దవ్వేఁగవలయు
సీత : అటులైన నేనిఁక నడవఁజాలను. ప్రొద్దుటినుండియు నేదో మనోవికారము ననుఁ గలఁచుచున్నది. రాత్రియంతయు నిదుర పట్టియుఁ బట్టకయుండుటవలన అవయవముల బడలిక యింకను దీఱదు. అదియుంగాక సూర్యతాపము హెచ్చుచున్నది. కొంతసేపీ శీతల తరుచ్ఛాయల సేదదీర్చికొని మెల్లగఁ బోవుదము.
లక్ష్మ : అటులనే విశ్రమింపుము. దప్పిగొనియున్న - [అర్థోక్తియందె.]
