మాధవ విజయము
నేను సంతోషముగ మరణింతును. ప్రేమ సూత్రములతో నిహలోకమునకు నన్ను బలవంతముగ బంధించు నేప్రాణియునులేదు. నా దురదృష్ట జీవిత కావ్యమున కడపటి యాశ్వాసము రక్తాంకితాక్షరములతో పరిసమాప్తమగుచున్నది!
[జోబిలోనుండిన చేతిగుడ్డనుతీసికొని దానిని చూచుచు]
సచేతనములకన్న నచేతనములే విశ్వాసపాత్రములు! నీవు నా కన్నీటిధారల మాధుర్యము నెఱిఁగిన దానిలో నూరవపాలు మీస్వామిని యెఱిఁగి యున్నయెడల? - మనోరమా, నీవు ప్రణయ బహుమానముగ నొసఁగిన యీ రుమాలు గుడ్డయె నాశవమునకు కడపటి యలంకారము!
[భటులు కన్నీరునింతురు; రుమాలుగుడ్డ కన్నులకు కట్టుకొని]
దైవమా, నీయభీష్టము నెఱవేరుఁగాక! ఓయీ, నీవిధిని నిర్వర్తింపుము. [వధ్యశిలపై తల పెట్టును]
కటికవాఁడు : [స్వగతము] ఇంత నెమ్మదిగా సచ్చిపొయ్యె మారాజును నేనెప్పుడు సూళ్ళేదు. [ప్రకాశముగ]
అన్నెము పున్నెము ఎఱగను నేను అంతా మాదొరదే;
ఆకలిబాదకు నౌకరిచేస్తా, అంతే నా యెఱిక,
తప్పుడు నౌకరి కొప్పుకుంటిని తప్పదునాకింక,
కళ్ళుమూసుకుని పాపముచేస్తే కర్మమంటదంట!
పడసు దొరోరిని సంపబోయితే గడగడ వణుకును చెయ్యి.
[రాజశేఖరుఁడు, పురుషవేషధారిణియైన మాలతియు ప్రవేశింతురు]
రాజశేఖరుఁడు : ఆవెలుతు రేమి? ఆ1 వధ్యశిల
మాధ : ఏల యాలసించెదవు? నిమిషయాపనము దుస్సహముగ నున్నది.
