కవికోకిల గ్రంథావళి
మాల : మీ రెవ్వరు?
రాజ : ఇదియేమి వింత? కాలుసేతులుకట్టి తెప్పించినవారికి నన్నేల తెలియదు?
మాల : మీ దేపట్టణము?
రాజ : ఇదియేమి మాయలాడితనము? కాంతా, యిట్టి స్వయంవరములుకూడ లోకమున నుండునా?
ఓరచూపుల, మాటల, నొప్పిదముల,
నడల, యొయ్యారములఁబ్రేమనాటకముల
మగల వలపింత్రు మగువలు; మడఁతి, వరునిఁ
జాపకట్టుగఁ దెచ్చిన జాణనీవె!
మాల : [నవ్వుకొని స్వగతము] పాప మీ రాకొమారుఁడు పొరపడెను. [ప్రకాశముగ] మిమ్ము తెప్పించినవా రితరులు; మీకు సాహాయ్యము చేయుతలంపుతో నే నిచ్చటకు వచ్చితిని.
రాజ : [ఆశ్చర్యముతో] అటులనా! కాంతా, నాయధిక ప్రసంగమును మన్నింపుము.
మాల : [చిఱునవ్వుతో] ఒకొకప్పుడు అధికప్రసంగముగూడ ఇంపుగనే యుండును.
రాజ : నేనెప్పుడును నీవంటి యువతీమణిని చూచి యెఱుఁగను; సౌందర్య సౌజన్యముల కింతటి పొత్తుకుదిరియుండుట యరుదు.
ఆరిపోయెడు దివ్వెకు నాజ్యమటుల
నీ కటాక్షము ప్రాణేచ్ఛ నింపెమదిని;
నీ మనోజ్ఞత యీ పొగగీమెకాదు
నా మనంబును వెలిగించె హేమగాత్రి.
